De rebellie van het goddelijke vrouwelijke

Een bijzondere herinnering vanuit het Heilige Vrouwelijke. Een ervaring waarin ik een belangrijk patroon van mijn ziel leerde herkennen: de innerlijke spanning tussen leren en genieten en het archetype van de ‘eeuwige rebel’. Een ervaring naar aanleiding waarvan ik graag de volgende vraag stel: is rebellie een grondaspect van het Goddelijke Vrouwelijke?

Stel je voor dat je in wezen puur bewustzijn bent, één met ‘Spirit’ of het Al wat is. Geen vorm, geen afgescheidenheid, alles wat in en om je bestaat is onderdeel van een en dezelfde Eenheid.

In dit zuivere bewustzijn kom je via een sterrenpoort (mogelijk Lyra) ons melkwegstelsel binnen. Je splitst je af van de grote Eenheid maar blijft als goddelijke vonk met haar verbonden. Voordat je naar de aarde doorreist doe je ervaringen op in andere sterrenstelsels en/of bij andere planeten (bijvoorbeeld Sirius en Venus). Daar leer je je eerste lessen over manifesteren en scheppen in de verschillende dimensies en ook binnenin de eerste tweedeling in de Eenheid (mannelijk versus vrouwelijk).

Dan ben je klaar voor misschien wel je dapperste onderneming: leren op de bijzondere planeet Aarde, waar de dichtheid en de traagheid van de energie groot zijn en waar je leert om te gaan met het leven in een fysieke omgeving die niet oplosbaar is, in een fysiek lichaam dat evenmin oplosbaar is. Mogelijk voel je je ‘gevangen’ zitten en is je eerste impuls je energie weer te versnellen… om vrij te zijn. Het spelen met de frequenties en vibraties heb je immers geleerd tijdens je eerdere ervaringen.

Dan begin je te spelen en te genieten met je aardse zintuigen. Wat is het prachtig om alles met je huid te voelen, al die schoonheid te zien, al die frequenties die zich ineens vertalen in geluid, beeld, geur, vorm, smaak en kleur. En dat alles helemaal als je heel stil wordt, zodat je het allemaal nóg intenser kunt voelen, ruiken, horen, proeven, zien. Het is alsof je verwonderd bent over de veelheid en verscheidenheid aan creaties die de goddelijke vonk kan manifesteren. En jij bent één van die creaties, en misschien wel de vonk die al het andere om je heen heeft mede geschapen. Zie en hoor nu eens hoe alles leeft: komt niet alles mede in en door jou tot bestaan?

Het is lang voordat de sluimerslaap over de mensen valt, lang voordat de mensen vergeten wie ze zijn en waarvandaan ze komen. De goddelijke vonk die je je nu nog herinnert te zijn, is een experiment aangegaan als emanatie van de hoogste vrouwelijke energie, de vrouwelijke helft van God of Spirit. Ook doe je ervaringen op als emanatie van de hoogste mannelijke energie, de mannelijke helft van God of Spirit.

Diep van binnen weet je nu echter nog: je bent hier om te leren over het wonder van de schepping en om als goddelijke vonk onvoorwaardelijke liefde te oefenen. Hoe meer vonken God of Spirit van zichzelf uitzendt, hoe meer ervaringen Hij/Zij kan opdoen in deze onvoorwaardelijke liefde en hoe beter Hij/Zij zichzelf in al Zijn/Haar aspecten kan leren kennen. Tot die aspecten horen ook de schijnbare tegenpolen van deze liefde, bedoeld om je te helpen inzien dat alles in essentie één is. Verdriet en vreugde horen bij elkaar. Dood en leven. Zwart en wit. Donker en licht, enzovoort. Er wordt je als vonk zelfs vrije wil geschonken om voldoende tijd en verantwoordelijkheid te krijgen om ‘zelf’ ooit terug te keren naar de Ene Centrale Goddelijke Wil.

Zo geniet je nu van al je zintuigen. En van je lichaam, dat in deze ervaring de belichaming van het Heilige Vrouwelijke is. Je lichaam is een tempel op zichzelf dat licht uitstraalt! Je borsten, je tepels zijn een soort fakkels die licht ontvangen en uitzenden. Je hele buik is een wonder, wat daar allemaal gebeurt- de brengster van Leven. En je vagina is een sterrenpoort die je rechtstreeks verbindt met de plaats tussen de sterren waar jij je thuisbasis hebt. Thuis? Je herinnert het je vaag maar bent het eigenlijk al bijna vergeten. Soms ervaar je de tunnel van licht die jouw vagina met de sterren verbindt… je bent even afgeleid, want kijk: je tepels geven licht op aarde.

Waar ben je nu? In een kristallen stad, in menselijke termen duizenden jaren terug, binnenin de aarde. Je bevindt je voor een tempel, een groot complex met zuilen en grote hallen waar onderricht gegeven wordt. Belangrijke kennis wordt daar doorgegeven. Het is wel belangrijk dat je daarbij bent. Het gaat over de toekomst van de aarde, over de toekomst van jou, als mens. Je ervaart een innerlijke opstandigheid: waarom moet ik nu al weer verder gaan met leren, ik wil genieten van mijn lichaam, hoe alles mooi fonkelt en prettig en zacht aanvoelt. Die ‘anderen’ die binnen zijn… die hébben niet eens een fysiek lichaam. Ja fraai is dat, jij bent dit experiment aangegaan, met alle zintuiglijke ervaringen en gevoelens van dien. Hebben ze er geen rekening mee gehouden dat je er ook gewoon van wilt genieten, dat het een múst is als je op aarde bent om te genieten? Het lijkt wel of zij dat niet beseffen…

Toch voel je vanbinnen dat ze gelijk hebben. Jij hoort eigenlijk ook bij die les aanwezig te zijn. Maar iets binnenin jou verzet zich. Je voelt je inmiddels verbonden met Gaia, de planeet die jou deze leerervaring biedt. En je voelt een eerste ‘splijting’, een eerste vorm van onbegrip tussen de ervaring van het Heilige Mannelijke en het Heilige Vrouwelijke in jou opkomen. Je besluit straks naar binnen te gaan, de grote ‘collegezaal’ binnen te treden. Maar eerst nog poedelen in het waterbassin voor de tempel. Ostentatief genieten, volkomen naakt.

En dan…

Ze wisten dat ik uiteindelijk wel binnen zou komen, er is geen veroordeling van hun kant, maar ik voel me toch wel behoorlijk klein ineens als ik plaats neem voor het onderricht bij de Grote Meester/Leraar. Wat is hij groot en wijs op zijn grote troon, de les is allang begonnen. Enigszins beschroomd neem ik plaats. Het blijkt niet nodig, de Grote Leraar tilt mij energetisch omhoog zodat ik weer net zo groot ben als alle anderen. Het geeft niet dat ik meer tijd neem. Ik voel een liefdevolle ‘vermaning’ die feitelijk een aanmoediging is. Zo eentje zoals alleen een ware Leraar kan geven.

We verlaten de collegezaal en de tempel en treden naar buiten. De anderen die met mij zijn, dragen een mooi wit gewaad. Ik controleer mijn lichaam: is het zichtbaar dat dat van mij fysieker is en ben ik eigenlijk nog naakt? Ik zie dat ik een ragfijn doorschijnend kleed draag, mijn borsten punten fier omhoog en mijn tepels zijn als toortsen opwaarts naar de sterrenhemel gericht. Ze stralen een krachtig licht uit, zowel goud als alle kleuren van de regenboog die samenkomen in één prachtig wit. Mijn vulva en vagina zijn sterrenpoorten. Ik mag dat nooit vergeten, golft het door mijn lichaam dat ineens weer veel etherischer aanvoelt.

Terugkomend op mijn beginvraag: is rebellie wellicht een aspect van het Heilige Vrouwelijke? Wanneer je de mythologie en de grote verhalen van de mensheid in ogenschouw heeft, zie je dat het dikwijls een rebelse daad is die een belangrijke leerervaring in gang zet. De hemelse Sophia, de kroon van het Heilige Vrouwelijke, onttrekt zich aan de ‘vaderlijke macht’ en daalt af naar de aarde. Ze wordt intens terugverlangd door haar goddelijke vader, die haar jeugdigheid en speelsheid als zijn vrouwelijke aspect nodig heeft, maar in plaats daarvan kiest ze ervoor om de aardse, vleselijke ervaring aan te gaan en net zolang onder de mensen te verblijven totdat zij allen verlost zijn. Hathor trekt ook weg bij de vaderlijke Ra en begint een lange reis op aarde. Eva biedt Adam een vrucht aan van de boom van Kennis van Goed en Kwaad. Een rebelse daad die zal leiden tot een volledige onderdompeling in de driedimensionale, fysieke wereld. En Inanna ‘troggelt’ van haar vader Enki de ME af, de goddelijke eigenschappen en kwaliteiten die haar doorreis door de onderwereld (het ondermaanse) dienen te vergemakkelijken. En last but not least lijken ook de dakini’s zich speels en vreugdevol genietend te onttrekken aan een vorm van ‘vaderlijk gezag’ als zij voor een ieder ongrijpbaar zijn. Deze prachtig schone schepselen geven zich niet zomaar prijs en laten je onderdompelen in de ervaring. Ook zij zijn diep verbonden met het Goddelijke Vrouwelijke.

Leren en genieten: misschien horen ze gewoon bij elkaar. Genietend leren… had Adam beseft dat hij op het punt stond te gaan leren, en dat al het leren op aarde een groot spel is, dan had hij zich wellicht veel minder schuldig gevoeld over het eten van de verboden vrucht en er vast nóg meer en nóg zintuiglijker van genoten