De Sluier van Isis
“Ik ben alles wat was, is en nog zal zijn, en mijn sluier is door geen sterveling opgelicht.”
Dit viel te lezen
Op een oud beeld van Isis te Saïs in Egypte,
Door veel schrijvers en filosofen
In ellenlange verhandelingen gewikt en gewogen
En door nog veel meer Waarheidsminnenden,
Dichters, schilders, mystici,
Liefhebbers van de Liefde,
En vrouwen en mannen kijkend
Door het oog van het eeuwige kind
Simpelweg opgevangen in een visioen
Dat meer zegt dan duizend woorden;
Laten we voor de verandering
De spreuk gewoon eens omdraaien
Want voordat wij ons avontuur op aarde aanvingen
Toen wij nog niet waren en er gewoon altijd waren
Wisten we nog door niet-weten
Dat we Één waren
En miljoenen tegelijk
Voortkomend en besloten in de Bron
Nog niet tot aanzijn gebracht
En onsterfelijk
Zonder de illusie van Tijd en Plaats te kennen
En van afgescheidenheid
Van schijnbaar sterven en geboren worden
Als ontelbaar vele uitingen van het Ene
In een driedimensionale wereld;
Want we waren alles wat was, is en zou zijn
Zoals we dat nog altijd zijn
Wanneer we ons dit weer herinneren
Als medescheppers in de Veelheid onze Eenheid ervaren
En in- en uitademen
Dan is er geen scheiding meer tussen jou en mij
En ook geen sluier meer om op te lichten
Hoe zou je immers een illusie kunnen oplichten?
En eenmaal Eén met Alles
jezelf nog als sterveling kunnen beschouwen?
We zijn dan kenners van hetgeen we
versluierd en schijnbaar kwijt
In wezen gewoon altijd behouden hebben
Dan zijn we terug daar waar we ooit begonnen waren
Onsterfelijk en Alles wat was, is en zal zijn…