Rabi’a Al-Basri, mystica uit Irak

 

Rabi’a al-Basri, voluit Rābiʻa al-ʻAdawiyya al-Qaysiyya (717–801 n. Chr.) was een moslimmystica en soefi uit Irak. Haar gedichten zijn beroemd in de Arabische literatuur, maar ook ver daarbuiten. Rabi’a was een vurig pleitbezorger voor religie gevoeld vanuit het hart, en niet voor het beoefenen van een geloof dat niet vanbinnen uit komt, of alleen vanwege het verlangen om in de hemel te komen of vanwege de angst voor de hel. Hoe actueel klinken ze nu in onze huidige tijd! Hieronder lees je twee van Rabi’a’s bekendste gedichten:

“In my Soul there is a temple, a shrine, a mosque, a church where I kneel.

Prayer should bring us to an altar where no walls or names exist.

Is there not a region of Love, where the Sovereignty is illuminated nothing,

Where ecstasy gets poured into itself and becomes lost,

Where the wing is fully alive but has no mind or body?

In my Soul there is a temple, a shrine, a mosque, a church that dissolves,

That dissolves in God.”

“I carry a torch in one hand
And a bucket of water in the other:
With these things I am going to set fire to Heaven
And put out the flames of Hell,
So that voyagers to God can rip the veils
And see the real goal.”