Een plaats van onvoorwaardelijke liefde

Misschien herken je het gevoel wel dat er in deze tijden ongelooflijk gewerkt wordt aan het voorbereiden van ons lichaam voor de nieuwe frequenties –de veranderingen in energie die onze aarde momenteel binnenstromen. Velen van ons worden wakker gekust, open gemaakt en beginnen te gewaarworden dat we meer zijn dan we tot nu op grond van onze ervaringen in een driedimensionale wereld ervaren hebben.

Het is alsof hier en nu, in het lichaam dat we hebben, ons bewustzijn uitgebreid wordt en ons lichtlichaam wordt klaargemaakt–die magische MerKaBa waar de oude Egyptenaren het reeds over hadden. Ready to take of, oftewel om de ons omringende wereld en kosmos in verschillende dimensies te ervaren. Zo voelde gisteren mijn borstkas aan alsof het zuiver bergkristal was geworden, een bijzondere ervaring.

Veel dingen beginnen voor mij nu steeds meer op hun plek te vallen, de plaats van de oude mythen en scheppingsverhalen bijvoorbeeld binnen onze collectieve ontwikkeling. Of de gemeenschappelijke kern binnen de verschillende tradities. Maar ook de zin van de komst van verschillende oosterse tradities naar het westen en de opkomst van nieuwere stromingen als de theosofie, New Age en de Nieuwe Aarde en de ascentie- of lichtwerkers. Ik zie de schoonheid en het belang van al deze dingen. Het is zinvol en klopt allemaal en ik zal er de komende tijd dan ook geregeld berichten over posten.

Soms kan ik ook alleen maar van blije verwondering stilstaan bij hoe mijn binnenwereld verandert, waardoor mijn buitenwereld er ook ineens anders uitziet. Alsof al mijn cellen vanbinnen momenteel aan het regenereren zijn, zich opvullen met lichtinformatie uit de kosmos die niet alleen intuïtieve kennis van onszelf als mensheid uit het verleden, heden en de toekomst meebrengt, maar ook onze helderheid en multidimensionaal bewustzijn vergroot. Tezamen met dit alles wordt de ons omringende werkelijkheid overspoeld door schoonheid en oneindige liefde: het is namelijk onze perceptie van haar die haar en onszelf verheft-en hoe vaker en hoe langer we in deze gevoelservaring kunnen blijven, hoe dichter we volgens mij bij verlichting kunnen komen.

Dat neemt niet weg dat er voor velen van ons nog werk aan de winkel is. Ja, dit gaat soms snel en we kunnen er in razend tempo doorheen gaan –alsof in deze energie alle oneffenheidjes die onze ziel nog niet helemaal heeft opgelost de een na de ander als kleine edelstenen voor onze ogen oppoppen. Zijn de grote dingen verwerkt, dan komen soms de schijnbaar meest onbeduidende, futiele dingen omhoog, eigenaardigheden die je nooit in de weg hebben gezeten en waarvan je niet eens wist dat er een afdruk van achter was gelaten binnen je zielsenergie. Want heb je er eenmaal voor gekozen om dit hele proces aan te gaan, dan zullen ook de kleinste butsen bewust gemaakt worden, omdat een volledig opgebouwd lichtlichaam erom vraagt uiteindelijk zo licht als een veertje te worden.

Soms ook kom je bij iets groters uit en realiseer je je dat dit niet alleen een persoonlijke, maar ook een collectieve energie is die nog niet volledig is uitgewerkt. Zo luisterde ik een paar weken geleden via You Tube naar een geleide meditatie, waarbij de poorten naar het alomvattende Christus- en eenheidsbewustzijn in rap tempo geopend werden. De tekst werd in een hoog tempo uitgesproken, de energie werd niet goed opgebouwd (en aan het eind helemaal niet afgebouwd) en de frequenties werden met een gigantische snelheid opgeschroefd.

In no-time voelde ik van alles in mijn lichaam gebeuren –ik werd misselijk, voelde spanning in mijn buikgebied en vervolgens een immense pijn in mijn hartstreek. Het leek of dit laatste zo snel wilde expanderen, dat het op ontploffen stond.

Ineens besefte ik wat er gebeurde: ik was naar een plaats van onvoorwaardelijke Liefde en totale afwezigheid van Oordeel geschoten. Onvoorbereid, te snel. Ik voelde dat ik daar nog niet volledig kon zijn, dat die plaats alleen toegankelijk is voor wie werkelijk vrij is van welk oordeel dan ook. Vooral over jezelf. Het was een plaats van onmetelijke ZelfLiefde. Onvoorwaardelijk en Zielsvervullend. Alles viel daar door de mand, zelfs onbewaakte gedachten als “ik zou beter dit (minder snoepen/meer bewegen/vaker ontspannen enz.) doen”. Ook in zulke kleine zelfaansporingen kan –hoe verstopt ook- een zelfoordeel zitten, als daarin het gevoel zit dat we het vanbinnen niet helemaal oké vinden dat we op dat moment precies doen wat we aan het doen zijn. We zijn er dan niet met onze volledige aanwezigheid, goedkeuring en zelfliefde bij, omdat we eigenlijk diep vanbinnen vinden dat we op dat moment beter iets anders zouden kunnen doen.

Het Christusbewustzijn is er echt een van totale overgave aan en acceptatie van dat wat er is –wie we zijn en wat we doen. Daar passen geen kleine stemmetjes in. Het is een plaats van onvoorwaardelijke liefde en volledige afwezigheid van welk oordeel dan ook –vooral ook van zelfoordeel (hoe klein en onzichtbaar dan ook). Na deze meditatie –die ik ondanks de te snelle ‘geestesvervoering’ heb ervaren als een cadeautje of edelsteen die mij liet zien waar nog liefde en licht nodig zijn op persoonlijk en collectief vlak- ben ik voorzichtiger geworden met het luisteren van meditaties die via het internet aangeboden worden. Maar vooral voorzichtiger met (zelf)oordelen. En nog ruimhartiger met Liefde. Alles is een daad van Liefde, zelfs dat wat ons in eerste instantie pijn geeft.

Ik wens jullie allemaal een hele mooie dag waarin de liefde voor jezelf en Al Wat Is ongehinderd mag stromen…