De komst van de aarde-engel

Door Wytske Jónás, 22 maart 2017

Het is mogelijk dat deze nieuwe blog herkenning oproept bij een grote groep mensen. Misschien ben jij één van hen en zul je een golf van vreugde, opluchting of diepgevoelde vrede door je heen voelen gaan bij het lezen van de met licht overgoten woorden. Het kan zijn dat je diep van binnen je botten voelt rinkelen, als kristallen die er reeds lange jaren op wachtten uit een slapende ondergrond tevoorschijn te mogen komen. Mogelijk suist je bloed van verwachtingsvolle herkenning, leven je cellen één voor één op of tintelen en trillen de kleinste spiertjes en haartjes overal op je lichaam. Weet dan dat het niet voor niets is; weet dat je thuis mag beginnen te komen. Weet dat je er dit jaar aan herinnerd zult worden, dat je leven een diepere betekenis heeft dan je tot nu toe wellicht voor mogelijk hebt gehouden; wees voorbereid op het ontwaken van de aarde-engel in jou!

Van proloog… *

…Van heinde en verre waren ze aangekomen. Een ieder van hen had de roep gehoord van een planeet in dit universum die meer dan ooit alle hulp en ondersteuning kon gebruiken om weer de planeet van Liefde te worden. Een tijd lang leek het of er geen hoop meer was voor haar – o wat was ze eraan toe om alle zwaarte en verkeerd aangewende energie van haar lichaam af te schudden! Zij en al haar bewoners naderden nu een cyclus waarbij een grote stap voorwaarts moest worden genomen, sterker nog: één cyclus moest eerst worden afgerond voordat de nieuwe kon beginnen. Maar op welke manier zou dat gaan gebeuren? De kracht van de Goddelijke Moeder, waar zij zelf ook deel van uitmaakte, kende zowel de kracht van totale vernietiging en recyclage en de kracht van de liefdevolle ‘empowering’. Beiden kwamen voort uit het grote compassievolle hart van de Grote Moeder. Maar welke kon ze het beste nu aanwenden, of kon het allebei?

Toen verschenen ze. Een ieder die bij haar toekomst als planeetbewustzijn betrokken was, verscheen op het appel. Ze zag de meesters van de galactische raden en haar broeders en zusters die het bewustzijn van de andere planeten en sterren vormden. Ze zag een lineage aan sterrenkinderen en zonnekinderen. Ze zag zielen die vele malen op haar geleefd hadden en zielen die van andere sterren en planeten, zelfs uit andere sterrenstelsels kwamen. En ze boden haar allen aan om het proces van ascentie, waar zij nu klaar voor was, te ondersteunen.

Niemand wist nog precies waar dit naar toe zou leiden, omdat het duidelijk was dat de zielen, die nu op haar incarneerden, bij lange na nog niet allemaal zo ver waren. Er was veel duisternis op de planeet, een duisternis die was blijven hangen en alleen kon worden verlicht wanneer de zielen die daarbij betrokken waren, hun verantwoordelijkheid ervoor namen. Zichzelf leerden bevrijden van de ketenen van karma en de werking van energie in de vorm van emoties en gedachten. Zovelen van hen die ooit waren gekomen om het licht in deze duisternis te brengen en de weg te wijzen, waren nu zelf verstrikt geraakt in de netten van karma. Het was een cirkel zonder einde aan het worden. Zouden ze de weg terug weten naar het licht en zouden hun soortgenoten met hen meekomen?

Nog steeds zag zij hen aankomen. Zielen die bereid waren nu op haar geboren te worden om haar rijken –vooral het mensenrijk, maar ook de rijken van de dieren, planten en elementalen- te ondersteunen en de weg terug te wijzen naar de liefde en de dienst aan de Goddelijke Zuiverheid. Wat waren het er veel en wat gingen ze massaal incarneren! Elk decennium zouden er meer bij gaan komen, en dat was ook wel nodig na het dieptepunt van de Tweede Wereldoorlog die nog maar koud voorbij was. Ze zag leden van de opgestegen broeder- en zusterschappen besluiten om hier opnieuw als mens te komen, en elkaar op een gegeven moment in hun leven te gaan vinden. Ze zag vonken van het bewustzijn van planeten en sterren, waaronder de zon, naar haar toekomen. Vonken van godsbewustzijn. Ze zag zielen die met liefde deze kans wilden aangrijpen om de planeet te helpen zuiveren en ascenderen en daarbij hun eigen ascentieproces te ondersteunen.

En ze zag hen die ze de aarde-engelen zou gaan noemen: zielen die in de dimensie waarin ze verbleven reeds lang opnieuw waren samengegaan met het engelwezen van hun blauwdruk en van daaruit mooie diensten verleenden aan de Goddelijke Wil en Zuiverhuid. Een deel van hen kende de aarde goed omdat ze met haar natuur gewerkt had als bijvoorbeeld fee of elf; een ander deel kende de planeet nog niet goed. Zij werden de ‘vrijwilligers’ genoemd. Werkelijk, in de grond was er geen enkel onderscheid tussen hen, maar omwille van het grote Plan bracht ieder een specifiek deel van het Grote Bewustzijn mee. Sommigen wilden komen als engelen, anderen als meesters. Wat was het lang geleden dat er zo’n diversiteit aan ‘blauwdrukken’ tegelijkertijd op haar geboren wilde worden. En ze ontving ze één voor één; met ieder van hen sloot ze een zielsovereenkomst af om onderdak bij haar te vinden. Net zoals ze dat tot nu toe met ieder op haar geïncarneerd schepsel had gedaan, alleen waren de meesten dit allang vergeten en de rol gaan spelen van het ‘verloren schaap’, dat zich aan de grillen en nukken van het lot overgeleverd voelde. Zovelen die hun leven als een strijd waren gaan ervaren, in plaats van als een kans voor co-creatie!

En Gaia, want het is natuurlijk over haar dat we het hier hebben, verwelkomde ze één voor één vanuit haar hart, met een zegel van onvoorwaardelijke liefde op hun overeenkomst gedrukt. Ja, zij wist dat zij bijna allemaal, net als alle andere mensen, door de rivier van vergetelheid en de sluier van mist zouden stappen en in eerste instantie alles over hun oorspronkelijke herkomst en missie zouden vergeten. Maar ze wist ook dat, wanneer al deze zielen zich deze oorspronkelijke zegel zouden herinneren, ze één voor één liefdevol begeleid zouden gaan worden en onder de auspiciën zouden komen van de opgestegen meesters, de engelen en de Elohim. Een ieder van hen zou zich zijn of haar oorspronkelijke vleugels of engelblauwdruk weer herinneren en dit zou de aanzet gaan geven voor grote groepen mensen om hun voorbeeld te gaan volgen. Veel mensen zouden zich hun goddelijkheid herinneren, de goddelijke vonk die ze in essentie waren!

Gaia haalde haar hart op, een zucht van extatische verlichting golfde en zinderde door haar heen. En ze zag en wist, dat het goed was…

…naar het ontvouwen van het Goddelijke Plan.

Nu, in deze tijd, vinden de zielen uit de bovenstaande proloog elkaar razendsnel terug. Ze herkennen elkaar. Ze herkennen elkaar en zichzelf in elkaars verhalen. Hoezeer ook voor velen van hen deze stap om voor hun diepgevoelde waarheid te gaan staan een stap van ongelooflijke moed, overgave en vertrouwen betekent: het is in wezen een krachtig, energiek en onomkeerbaar proces. Op zielsniveau hebben zij hiervoor gekozen en zij kunnen niet meer terug! Niet meer terug naar de oude matrix van dualiteit, waarin geest en bewustzijn ingekapseld worden en gevangen gehouden worden in een lagere frequentie. Logisch, want zij zijn hier om de oude matrix te helpen oplossen en een wereld te initiëren van liefde, licht en eenheidsbewustzijn. Zij zijn het die hier vrijwillig en bewust naar toe zijn gekomen om de weg te helpen plaveien voor de terugkeer van het licht. Zij zijn het, die hun medebroeders en –zusters de weg terug helpen wijzen naar huis, naar hun goddelijke blauwdruk en oorsprong.** Want als zij het niet doen, nu het moment zo kosmisch groots ondersteund wordt op alle niveaus, wie doet het dan?

Hieronder volgen een paar verhalen uit mijn praktijk; de voorbeelden zijn aangehaald uit enkele sessies, mijn eigen meditaties en mensen met wie ik tijdens workshops heb gewerkt. Uit ervaring weet ik hoe intens het kan zijn om jezelf weer als engelwezen te ervaren. Je voelt, dat er daarna geen weg terug meer is. Het is een uitnodiging om je ‘aarde-engelschap’ en je specifieke dienst aan de aarde te omarmen en deze uit te gaan dragen of neer te gaan zetten. Op dit moment ondergaan veel zielen de initiatie om weer in hun engelwezen en engelbewustzijn te gaan staan. Het openen van het hartchakra en het bewust en tegelijkertijd speels omgaan met je energie vormen hierbij de sleutel. Alles wat aanhaakt en vast blijft zitten aan onze vleugels verzwaart en vertraagt immers onze vlucht. In mijn workshop ‘Een aarde-engel worden’ (zie hier) gaan we hiermee aan de slag. Mogen onderstaande voorbeelden jou inspireren om je je eigen zielsovereenkomst terug in herinnering te brengen. En moge het je helpen om je vleugels weer te vinden en te ervaren…

1. “Ik ben nu in de tempel van Licht. Welke kleur die heeft? Het is hier enorm wit. Een groot en vooral ook overweldigend wit licht. Aparte ervaring. Hé, ik zie iets van goud erdoorheen komen. Een gouden kleur. Het lijken wel vleugels (…). Ik probeer ze nu uit. Ze zijn enorm groot, echt huge! Ze voelen heel zwaar. Zo zwaar. Maar ze zijn wel van mij. Dit ben ik geweest (schrikt)! Ik ben groot en ik zie nu de aarde, de mensen onder me. Ik kijk op hen neer. Jeetje, ik voel me arrogant. Maar ik begrijp gewoon niet dat die mensen het niet snappen! Dat ze niet zien hoe ze terug of verder kunnen. Ik ben er om hen de weg te wijzen, maar ze begrijpen het niet…” (even later in de sessie ontdekt deze vrouw dat ze besluit te incarneren als mens, want ze wil van binnenuit begrijpen hoe het dan werkt, het ‘mens-zijn’. Waarom de mensen het niet snappen. Wat volgt is een reeks incarnaties waarbij ze aanvankelijk via haar contact met de natuur haar lijn met het goddelijke in stand weet te houden. Na een aantal teleurstellende en traumatiserende ervaringen zakt ze echter zelf ook steeds verder weg in het spel van karma. Wanneer ze deze ervaringen heelt, ontdekt ze dat haar vleugels steeds een beetje lichter worden om te dragen.)

2. “Ik ervaar mijn vleugels meteen. Het zijn van die kleine, schattige donkere vleugels. Zeg maar gerust zwart. Ze lijken wel op die van Maleficent. Wat fijn zeg om ze weer te voelen! Ik gebruik ze om de aarde te ondersteunen, vooral alle dieren die het heel moeilijk hebben. Het doet me pijn te zien hoe nalatend en bruut mensen met dieren omgaan. Ja, mijn vleugels zijn mooi, heel mooi zwart. Dat is precies ook de bedoeling, want daarmee ben ik niet bang voor de duisternis.”

3. “Nu snap ik eindelijk wat de vleugels betekenen. Ik heb mijn vleugels ineens terug gekregen tijdens een meditatie in 2016. Sinds vorig jaar mei, mediteer ik elke dag en er gebeuren alleen maar wonderbaarlijke dingen. Het was verrassend voor mij om te horen dat je je vleugels terug hebt. Voor de workshop, wist ik niet zo goed wat het betekende. Maar ik heb het afgelopen jaar hele mooie dingen mogen beleven in mijn leven, meditaties en dromen. Ik voel ultieme rust, vreugde, liefde, compassie en groei. Dankzij de workshop van afgelopen weekend snap ik alles veel beter en weet ik voor nu hoe ik verder moet. (Thanks for the confirmation !)”

4. ”Sinds ik mijn vleugels weer voel, lijk ik in een soort grote stroom terecht te zijn gekomen. Mijn hart doet wel pijn; ik voel af en toe pijn bij mijn borstbeen, alsof er iets wil openbreken. Soms ook pijn achter op mijn rug, tussen mijn schouderbladen. Ik weet nu dat het komt, omdat er iedere keer weer iets ouds naar boven mag komen, om uitgewerkt te worden. Dat ik mag gaan groeien in liefde, onvoorwaardelijke liefde voor mezelf. Zodat ik echt mijn vleugels van licht weer mag gaan dragen.”

5. “Mijn vleugels zijn echt supergroot en prachtig! Ze omspannen gewoon de hele ruimte hier. Maar ik voel nu de neiging om ze eerst vooral even om mijzelf heen te slaan. Als om mezelf te koesteren. Dat mag ook. Het is tijd om mezelf even aandacht te schenken. Er is immers zoveel veranderd in mijn leven, ik ben zoveel dingen ineens kwijtgeraakt. Misschien dat ik ze ooit mag gaan uitslaan. Maar voor nu mag ik ze ervaren voor mezelf, om mezelf te helen en liefdevolle zorg en aandacht te schenken…”

6. “Mijn specifieke dienst aan de aarde is dat ik help het bewustzijn van dieren te verhogen. Eigenlijk is het niet in woorden uit te drukken, want het gaat niet zozeer daarover, over iets ‘verhogen’. Eerder straal ik heel veel liefde uit naar de dieren, waar ik kom. Het licht dat ik vanuit de kosmos in mijn lichaam opvang, geef ik door aan Gaia. Aan de grassen, gewassen en dieren. Alles komt daarmee in een andere trilling, omdat de liefde verhoogd wordt. En dat maakt de grassen groener en de bloemen weelderiger. En de dieren minzamer naar elkaar toe, zelfs de roofdieren en de prooidieren.

En doordat dit alles kan gebeuren, raakt het het bewustzijn van de mensen. Wanneer zij in aanraking komen met de weelderige natuur en de vriendelijkheid en de vriendschappen tussen dieren, opent dit hun hart. Het ontwapent, hun hartchakra gaat open. Dat is precies de bedoeling. Ik ben niet de enige die dit doet. En het is al helemaal niet toevallig dat via de sociale media steeds meer beelden verspreid worden over ongekende vriendschappen tussen dieren. Dit alles maakt deel uit van een Goddelijk Plan. Het zijn de dieren, die uiteindelijk misschien wel het krachtigst het ascentieproces van de mensen ondersteunen, met alle harten die door hun aanwezigheid en broederschap opengaan!”

7. “Gedurende enkele maanden ervaar ik tijdens mijn meditaties, hoe mijn lichtlichaam steeds krachtiger wordt. Eerst was het nog redelijk ijl en fragiel. Ik kan mijn engelwezen wel goed ervaren. Wat een kracht gaat daarvan uit, wat een ongelooflijk licht straal ik uit als ik daarin ga staan. Ik kan ook niet meer anders dan dit naar de aarde te brengen, op aarde neer te gaan zetten. Ik voel ook dat ik daar NU voor wil kiezen, en dit wil uitspreken voor mezelf. Ja, dit is wat ik wil en dit is wie ik ben! De afgelopen weken heb ik ook de mannelijke helft van mijn ziel meegenomen in mijn ‘merkaba’, ik wilde hem graag laten zien en ervaren wat er nu op zielsniveau met ons gebeurt. Aanvankelijk was hij zeer verzwakt, maar tijdens het reizen keek hij zijn ogen uit. Nu raakt hij eraan gewend, dat hij hier ook deel van mag uitmaken. Wat een prachtig gebeuren!

En de laatste keer, toen we weer naar de tempel van ascentie gingen, kwamen we weer gezamenlijk aan. Ik bedoel: met meerdere delen van mezelf en een hoop elementalen. Die waren meegereisd in mijn kleed van licht. Toen iedereen ‘uitstapte’, zag ik hoe velen van hen inmiddels licht gaven. Vervolgens veranderde mijn perspectief en kon ik naar mezelf gaan kijken. En ik zag mezelf, voorover gebogen op mijn knieën en mijn armen uitgestrekt voor me op de grond, in overgave. Ik zag het offer dat zij had gebracht. Dat zij haar persoonlijkheid en incarnatie hiervoor had aangeboden. Zij zou degene zijn die al haar versplinterde delen weer ging terughalen. Die met haar vrouwelijke zachtheid de mannelijke energie van haar ziel ging ophalen en integreren.

Voor haar incarnatie kreeg ze mee vanuit de zielenwereld, dat dit een leven van gratie zou worden. ‘To be God’s grace on this sacred earth’ hoorde ze zeggen. Ze mocht alles benutten en zich met alles aankleden waar haar ziel ooit haar lessen over geleerd had. De goddelijke stralen en de goddelijke vrouwenenergie. En ook al wist ze dat het zwaar ging worden en het haar mogelijk fysiek zou uitputten, ze beschouwde het als haar heilige taak en was bereid dit offer van liefde te brengen. Ze had haar persoonlijkheid als deuropener gebruikt voor het terughalen van haar hele ziel en de versmelting met de multidimensionale lagen van haar wezen.

Haar ziel was erbij, toen ze in groten getale zichzelf de aarde tegemoet zongen. Zij was erbij, toen Gaia haar roep om hulp had laten weerklinken door de kosmos. Ze had niet geaarzeld. Of misschien ook wel, totdat ze zag met hoe velen ze naar de aarde zouden gaan komen. Ze had naar haar eigen roep geluisterd. Een roep die vanbinnen weerklonk in haar ziel. Vanuit haar celgeheugen had ze haar botten voelen rinkelen, als kristallen die er reeds lange jaren op wachtten uit een slapende ondergrond tevoorschijn te mogen komen. Ze had haar bloed horen suizen van verwachtingsvolle herkenning, haar cellen voelen dansen en de kleinste spiertjes en haartjes voelen tintelen en trillen. Bovenal wist ze, dat ze thuis ging komen. En ze wist ook, dat het nu of nooit was –om zich haar ware en volledige aard te gaan herinneren en de overige aarde-engelen wakker te gaan maken…”

Noten:

*De onderstaande proloog is een vrije interpretatie van flitsen, flarden en verschillende puzzelstukjes die de afgelopen tijd in mijn herinnering omhoog kwamen. Het zijn ‘imprints’ van mijn ziel, maar het wil niet zeggen dat het exact zo gegaan is. Of liever gezegd: het is slechts één van de vele dimensies waarbinnen dit zich mogelijk afgespeeld heeft. Voor een ieder die zich wil herinneren, bied ik daarom deze puzzelstukjes in verhaalvorm aan.

**soms hebben deze zielen een enorm ‘takenpakket’ op zich genomen, waardoor het lijkt of ze in één leven veel energie, die hier vast is blijven hangen, helpen zuiveren. Vaak ook ronden zij hun karmische stukken versneld in één leven af. Door hun eigen emotionele en mentale lichamen te zuiveren, vormen zij een navolgbaar voorbeeld voor anderen. Voor meer informatie, lees ook ‘Sterke zielen, krachtige taken’.

Meedoen met de workshop ‘ Een aarde-engel worden’ op vrijdag 31 maart? Reserveer je plaats nu! Nog maar enkele plekken beschikbaar! (klik op de afbeelding voor meer informatie)

Wytske Jónás is hypno- en regressietherapeute en ascentiecoach bij Je Wilde Ware Zelf (Leiden). Zij deelt ervaringen uit haar eigen bewustwordingsproces om anderen te helpen de stap te maken naar de ‘Nieuwe Aarde’ of ‘Vijfde Dimensie’- waarbij we leren leven vanuit ons hart en in verbinding met onze ziel en geest. Ook begeleidt zij hierin mensen in haar praktijk te Leiden en werkt ze hiervoor desgewenst samen met de energieën van engelen, meesters en godinnen.

Wie ondersteuning wenst op het pad naar ascentie of meesterschap, of wie blokkades wil oplossen uit dit of een vorig leven, kan contact opnemen via contact. Voor wie kiest voor hypnotherapie: ook in 2017 geldt dat deze sessies vergoed blijven worden voor wie hiervoor aanvullend verzekerd is (informeer bij je eigen zorgverzekering of zij hypnotherapie dekken in de aanvullende verzekering).