Driewerf Vrouwelijk!
Door Wytske Jónás, 29 december 2016
In deze blog deel ik een vijftal inzichten die ik tijdens meditaties opdeed en die een verbinding hebben met het Goddelijke Vrouwelijke of de balans tussen het Goddelijk Vrouwelijke en Goddelijk Mannelijke. Na elke samenvatting lees je een toelichting over wat de inzichten kunnen betekenen op zowel persoonlijk als collectief niveau. Kleine juweeltjes die, op de drempel van het nieuwe jaar, je kunnen helpen om meer inzicht te krijgen in je eigen spirituele groei. Ook kunnen ze je groei een nieuwe impuls geven omdat ze mogelijk je perspectief op bepaalde dingen veranderen.
1. De Eenheid van Hemel en Aarde
De meditatie: Ik daalde af in mijn hart. Net als de vorige keer toen ik dit deed, ervaarde ik een donkere gang die helemaal diep de aarde inging. Ik besloot deze keer om helemaal af te dalen en rolde mezelf als het ware naar beneden, de diepte van de Aardeschoot in. Op een gegeven moment bedacht ik me, dat als ik iets dieper wilde gaan, het handig was als ik mijn lichtbubbel meenam, een soort van hoekige lichtbol om me heen. Ook wilde ik, voor ik verder ging, nog wat andere attributen in de vorm van frequenties en kleuren meenemen de aarde in. Nauwelijks had ik me dit voorgenomen, of het schoot me te binnen dat de elfjes me zouden kunnen helpen. Ik keerde terug naar boven, deed mijn eenvoudig kleed af en kreeg van hen verschillende kleuren mee in de vorm van fleurige gewaden.
In mijn lichtbol liet ik me opnieuw de aarde in roetsjen, steeds dieper en dieper –tot ik bij een soort lichtstad aankwam. Voor de ingang stond Saint-Germain, die me welkom heette en me geleide deed naar binnen. Ik ervoer licht en liefde. En ook vrijheid, zodat ik weldra heerlijk begon te roetsjen door de verschillende gangen en tunnels. Saint-Germain maakte me er op attent, dat ik mijn lichtbol goed bij me moest houden. Inderdaad had ik de neiging om die bol af en toe kwijt te raken in mijn onstuimigheid. Toen ik me er weer helemaal mee verbond, stiet ik in één keer door naar de uitgang van een tunnel, waar ik me ineens helemaal één voelde worden met de aarde, met het lichaam van Moeder Aarde zelf. Ik werd één met de wateren, de velden, heuvels, zanden, bossen en planten. Mijn lichaam was reusachtig en ik voelde de ondersteuning en liefde van het dierenrijk en de elementale wereld. Wow, wat waren we verbonden met elkaar. Een eenheid.
Ik hief me omhoog, het blauwbruingroene kleed van de aarde mede opheffend. Ineens voelde ik hoe de Aarde als een godin omhoog rees en ik daarna verbonden raakte met de sterrenhemel. Ik werd niet alleen de aarde, maar ook de sterrenhemel. De hemelgodin. Mijn kleed bezaaid met sterren was het uitspansel dat de aarde bescherming en bedding bood. Zij en de sterrenhemel waren één. Toen ik naar beneden keek, zag ik hoe alles in mijn aardehemelmantel opgenomen was en een eigen plek als onderdak had gekregen: de elfen en feeën op een bepaalde plek, de dieren, de mensen, de natuur zelf en de overige elementalen… het was een mooie en bonte mozaïek van kleuren en frequenties. En ik wist: de aarde en de hemel zijn één. Er is geen onderscheid.
Toelichting: in meditaties ervaar ik regelmatig dat zodra ik diep de aarde in ga en uitkom bij haar kern, ik automatisch ook verbonden raak met het universum, de hemel en de sterren. Voorbij de dualiteit vallen mannelijk en vrouwelijk dan samen, maar in mijn ervaring voel ik met name het vrouwelijke aspect. Zowel de aarde als de hemel zijn dan vrouwelijk en de godin met wie ik veel verwantschap voel, is de Egyptische godin Noet (de hemelgodin). En ik ben een aspect, een projectie van haar.
De hemel en het universum zijn ook zeker mannelijk in mijn beleving, maar omdat ik in mijn huidige incarnatie ben teruggekomen om de terugkeer van de Goddelijke Moeder te stimuleren, heb ik me vooral aangekleed met vrouwelijke frequenties, kleuren en tonen. En deze meditatie laat zien dat Hemel en Aarde feitelijk één zijn. In de oude Egyptische mythologie waren ze dat eerst ook. Noet en Geb (de mannelijke god van de aarde) waren in een innige verstrengeling verwikkeld. Zij werden op een gegeven moment gescheiden en hemel en aarde zouden zich apart van elkaar gaan ervaren. Met het oog op onze huidige ascentie betekent dit, dat de tijdelijke scheiding van hemel en aarde (en de sluier tussen de dimensies) nu opgeheven wordt en alles weer samenvloeit in het Ene.
2. Eenheid van dader en slachtoffer
De meditatie: Ik daalde af in mijn hart en buik om het verhaal van mijn buik te exploreren. Net als bij veel andere vrouwen draagt de buik oude verhalen, niet alleen uit dit leven maar ook uit vele andere incarnaties en het collectieve vrouwelijke. Tevens ligt er vaak oude energie opgeslagen. Lichtwerkers zijn dikwijls in staat niet alleen op persoonlijk, maar ook op collectief niveau oude energie en herinneringen te transformeren. Nauwelijks in mijn hart en buik aangekomen, voelde ik al hoe mijn lichaam veranderde en het lichaam van een inheemse vrouw van een ander continent begon te worden. Ik voelde hoe mijn borsten energetisch gingen hangen en hoe het door me heen ging dat ik een Aboriginalvrouw was. Ik zat half verscholen onder een soort struik en was op dat moment zwanger. Ook was ik één met de aarde en had ik er vertrouwen in dat zij me zou beschermen. Op de een of andere manier wist ik namelijk, dat er gevaar dreigde voor ons volk.
Ik zag vervolgens een mannelijke gedaante op me af komen, een stevige potige man met een donkere baard. Hij sprak mijn taal niet, hij kende me niet. Ik zag hem zijn mes pakken en wist dat ik er op dat moment aan zou gaan. Zomaar, het maakte hem niet uit dat ik zwanger was. Het mes doorboorde mijn buik en legde mijn ingewanden en ongeboren vrucht bloot. Op dat moment gebeurde er echter iets merkwaardigs: de tijd leek stil te staan, er was slechts één continuüm. Ik wist aan de ene kant dat ik in dat leven mijn vertrouwen in de aarde had verloren, omdat ze me niet beschermd had. Aan de andere kant ervoer ik duidelijk, dat dit ook de bedoeling was. Als geest in een menselijk lichaam was het de bedoeling dat we vroeg of laat allemaal onze band met het goddelijke tijdelijk zouden verliezen, om daarna zelf vanuit een soort van dieptepunt van afgescheiden zijn terug omhoog te krabbelen.
Op dat moment ervoer ik nóg iets merkwaardigs, namelijk hoe de man (een Engelsman?) en ik één en dezelfde waren. Mijn ziel had hem zelf geschapen voor deze ervaring. Hij was mijn medebroeder, maar was zichzelf hier totaal niet van bewust. Ook niet toen we elkaar in de ogen keken. Maar ik wist het. Hierdoor kon ik hem (en mezelf) vergeven voor deze daad. Mijn moordenaar en ik waren één en dezelfde, voortkomend uit dezelfde ziel.
Toelichting: deze meditatie was zo helder en duidt wat mij betreft een opening in ons bewustzijn in. Wij creëren op zielsniveau zelf de ervaringen die we nodig hebben. Soms uit karmisch oogpunt. Karma gaat niet over schuld en straf, karma gaat over het opnieuw in balans brengen van energie. Ook wordt duidelijk uit deze meditatie, dat we bepaalde ervaringen bewust ondergaan om onze eigen polariteit te onderzoeken: als goddelijke vonken hebben we er op een diep niveau voor gekozen om onze eigen goddelijkheid en eenheid met alles te herontdekken door ons eerst af te scheiden van deze eenheid en goddelijkheid. Soms betekent dit de keuze voor het verlies van vertrouwen in het goddelijke, soms de keuze voor dader- en slachtofferschap (of beiden). Dader en slachtoffer zijn één en in wezen zijn er zelfs helemaal geen daders en slachtoffers, maar enkel medescheppers van een ervaring.
3. Driewerf Vrouw!
De meditatie: De volgende meditatie bevestigde voor mezelf dat wij, wanneer we eenmaal ons multidimensionaal bewustzijn weer terugkrijgen, in verschillende dimensies en rijken tegelijk aanwezig kunnen zijn. Zoals gezegd heb ik er in mijn huidige incarnatie voor gekozen om de terugkeer van het goddelijke vrouwelijke te stimuleren. Om mij daarbij te ondersteunen, heb ik mij aangekleed met aspecten van verschillende goddelijke vrouwen. Om te ontdekken aan ‘wie’ ik het meest schatplichtig ben, kwam ik uit in een ervaring, waarbij ik drie verschillende gezichten van de Godin kreeg te zien en ervaren. Net als in de eerste meditatie hierboven werd ik de hemelgodin Noet. Ik ervoer hoeveel ondersteuning en kracht ik van haar kreeg als deelaspect van haar. Zij was de meest krachtige godin die zich in het midden bevond, en zowel links als rechts van haar kreeg ik als in een drieluik nog twee andere ervaringen.
Links werd ik verbonden met het bewustzijn van de feeën. De feeën –van wier overziel ik deel uitmaakte- houden zich bezig met het verzorgen en koesteren van de aarde – de planten, bomen en de dieren. Ook zijn ze vertrouwd met magie, die ze in principe voor het hoogste goddelijke goed inzetten. Dat wil zeggen: als ze door het goddelijke geleid worden. Omdat feeën echter niet zoals mensen een vrije wil hebben, zijn velen van hen verstrikt geraakt in de netten van minder goed bedoelende ‘gezagvoerders’, soms mannen op wie ze zelf ‘verliefd’ werden. De zuivere samenwerking met het mensenrijk is al tijden verloren geraakt, en het herstel van het feeënrijk gaat er onder anderen over dat ze allemaal weer terug komen in de natuurlijke goddelijke stroom. De meeste feeën doen dit al, maar er zijn nog een aantal die bevrijd moeten worden.
Iedere persoon die naar verlichting streeft, zal overigens een integere wijze voor zichzelf moeten vinden om om te gaan met de rijken der elementalen en de verantwoordelijkheid die hij voor hen heeft. We worden dan op een gegeven moment ertoe uitgenodigd om een zuivere verbinding met hun rijken tot stand te brengen en meesterschap in het bij hen behorende element te verwerven.
Rechts werd ik eveneens verbonden met een vrouwelijk bewustzijn. Ik kwam uit in een soort etherisch bovenaards koninkrijk voorbij de bergen, dat door vrouwen geleid werd en waar mannen streefden naar ontvangst in dit rijk om daar onderricht te ontvangen. Ik ervoer mijzelf als aspect van een soort sneeuwkoningin -maar dan veel liefdevoller- in een kristallen rijk waar alles om me heen wit en kristalhelder was. Omdat de mannen in het menselijke aardse avontuur een heel andere weg zouden afleggen dan vrouwen, en daarbij veelal zo goed als volledig de verbinding zouden dreigen kwijt te raken met hun intuïtie en hun vrouwelijke energie, was het noodzakelijk dat er een soort terugkeerpunt was voor hen om de noodzakelijke lessen te blijven ontvangen. Die lessen hadden als doel de herverbinding met hun eigen goddelijke natuur, hart en intuïtie en betroffen lessen over energie, waaronder ook seksuele energie. Dat dit onderricht bestond was zeer belangrijk voor hen, en ik voelde me sterk verbonden met deze ‘sneeuwkoningin’ die zelf ook als een godin aanvoelde.
Toelichting: regelmatig wordt over het drievoudige gezicht van de Godin gesproken, en deze mocht ik op een bijzondere manier in deze meditatie ervaren. Voor onze incarnatie hebben we ons allemaal aangekleed met bepaalde aspecten of ‘verdiensten’ van ook goddelijk bewustzijn die we kunnen gebruiken indien we dat wensen en daaraan toe zijn. Het is fijn om te weten dat er een ‘thuis’ is, of liever een ‘thuisbewustzijn’. Echter, ik voelde dat deze drie gezichten van het vrouwelijke specifiek bij onze eigen aarde horen- daarbuiten is zelfs een nog breder bewustzijn. Hoe meer we ons multidimensionale bewustzijn ontwikkelen, hoe meer we ook hiermee in verbinding kunnen komen. Het bijzondere bij ‘de sneeuwkoningin’ vond ik, dat ik van binnenuit ervoer hoe zuiver en belangrijk het onderricht was voor het mannelijke deel van het godsbewustzijn dat op aarde de ervaring van menszijn aanging. Het was voorzien dat deze ervaring betekende, dat de mannelijke energie volledig losgekoppeld zou gaan worden van hart, intuïtie en het goddelijke vrouwelijke. Het onderricht was een etherische soort kristallen collegezaal waarin de uiteindelijke herverbinding hiermee gewaarborgd bleef.
4. Boze oog
Wie spiritueel groeit, komt op een gegeven moment op het punt waarop hij of zij zich bewust wordt van afspraken, contracten of handelingen in het verleden die niet meer zijn of haar hoogste goed dienen. Hieronder valt ook het ‘verkeerd’ aanwenden van energie, het uiten van vloeken en het gebruik van het zogenaamde ‘boze oog’. Dit laatste komt in wezen neer op het gebruik maken van het derde oog zonder Liefde. Ik kwam dit gebruik al een paar keer tegen bij vrouwelijke cliënten tijdens sessies, soms omdat de vrouwen door hun onmacht en onderdrukking (bijvoorbeeld in vorige levens) geen andere mogelijkheid hadden dan te vertrouwen op de werking van dit oog. Wanneer angst, boosheid, verdriet en jaloezie hierbij om de hoek komen kijken, werkt het derde oog niet meer zuiver vanuit Liefde en Eenheid. Het is niet voor niets dat het derde oog bij veel mensen nog (gedeeltelijk) gesloten is en dat sommige culturen gewag maken van het fenomeen ‘boze oog’.
De meditatie: Naar aanleiding van een astraal avontuur, waarbij ik tijdens mijn droom het huis van een ex-geliefde inging om symbolisch een uitgeschreven rekening voor hem en zijn vriendin op tafel neer te leggen, werd ik enigszins verbaasd wakker. Ik was verbaasd omdat ik meende dat ik hem al lang ‘vergeten’ en losgelaten had, en ook vroeg ik me af of het wel ethisch verantwoord was wat ik had gedaan. Temeer omdat ik, toen ik het huis verliet en de weg naar boven terug wilde vinden, er niet meer uit kon omdat er ineens een hek was geplaatst. Ik kon niet verder ‘naar boven en buiten vliegen’. Om die reden nam ik me voor om diezelfde dag tijdens een meditatie mijn daad te herroepen. Dat lukte en voelde goed.
Alsof het zo moest zijn, kreeg ik echter nieuwe beelden te zien waarbij ik deze zelfde ex-geliefde en zijn huidige vriendin vaker had gekend in vorige incarnaties. Dat wist ik al, maar er lagen nog een paar sleutels voor mij klaar. Een daarvan was dat ik op een keer in een vorige incarnatie zo woest op hem was geworden, dat ik met mijn derde oog een soort vloek had uitgezonden naar hem. Ik kreeg diverse scènes uit nog meer levens te zien waarbij we een soort kat-en-muisspel in stand hielden en was uiteindelijk in staat het ‘boze oog’ op te heffen en hem, zijn vriendin en mijzelf te vergeven.
Toelichting: juist in deze tijd kun je worden aangemoedigd om (karmische) banden en koorden, die niet meer je groei of je ascentie dienen, te verbreken. Het gaat om koorden en banden (ook vloeken) die niet of niet meer gebaseerd zijn op liefde. Wanneer je bijvoorbeeld merkt dat je op een dergelijke manier nog met iemand verbonden hebt, kun je een loslaatritueel doen. Zie Master Your Energy! of De goddelijke straal van genade. Neem in elk geval je dromen en intuïtieve waarnemingen hierover serieus. Zij kunnen je een handreiking bieden in welke richting je het moet vinden. In mijn geval kwam het aan het licht, omdat een astrale droom mij op dit spoor bracht.
5. Engelenvleugels voor je Innerlijke Kind
Het laatste meditatieve inzicht dat ik deel, is een ervaring waarbij je hart en je innerlijke kind(eren) een belangrijke sleutel bieden voor het opnieuw ontvangen van je engelenvleugels. Ik ga ervan uit dat we allemaal, in een of meerdere aspecten van ons multidimensionale wezen, etherische vleugels hebben. Dat kunnen engelenvleugels zijn, of de vleugels van je innerlijke fee of elf. Ze beginnen te groeien zodra we ons hartchakra volledig openen, en dan met name via de achterkant van ons hartchakra waar onze verbinding met het heilige en kosmische hart ligt. Dit hart verbindt ons met de Christusliefde in onszelf, ons eigen Christusbewustzijn. Dit aangroeien van je vleugels kun je letterlijk lijfelijk ervaren bij de aanhechting van je schouderbladen en nieren. Hoe meer we in ons hart komen en hoe meer we zorg dragen voor onze innerlijke kinderen (die verschillende leeftijden en energieën hebben, afhankelijk van hun gemoed), des te makkelijker dit gaat.
De meditatie: In mijn meditatie zag ik hoe ik mijn eigen innerlijke kind koesterde en weer liet spelen. Ik kwam in een maïsveld terecht. Het was puur, zorgeloos en vrij om hier kind te kunnen zijn. Tot op een gegeven moment mijn volwassen en bezorgde zelf zich hiermee ging bemoeien: ‘wat doet een kind alleen in een open maïsveld? Dat kan gevaarlijk zijn. Wie weet wat er gebeurt, of wie haar kwaad kan komen doen.’ Op het moment dat dit door me heen ging, zag ik hoe ik zelf angst genereerde naar het kind, waarop het in elkaar kromp. Ik was er zelf verantwoordelijk voor, de angst kwam niet uit het kind. Ik zadelde haar ermee op. Er was geen reden om bang te zijn, en het kind had deze angst niet meer nodig voor haar groei. Toen ik dit eenmaal besefte, haalde ik zelf de angst weg die als een donkere wolk om het kind heen was komen te hangen. Vervolgens zag ik hoe vanuit de hemel een engel afdaalde en het kind een paar engelenvleugels schonk. Een bijzonder moment voor ons beiden.
Toelichting: vind de weg naar je hart, wat je daar ook tegenkomt. Zie alles als een kans om te groeien, ook emoties als angst of verdriet. Je innerlijke kinderen zijn veel van deze emoties gaan dragen, en willen hier graag mee in het licht komen. Zij hebben jouw bescherming en koestering nodig en ook weer hun eigen vertrouwen in jou. Wij zijn allemaal energie in beweging. Maar een emotie als angst ‘fixeert’ ons en doet een deel van onszelf zich afsplitsen, terwijl wij in wezen de schepper zijn van onze eigen wereld. Ook van onze innerlijke kinderen. Verzamel al deze ‘zoekgeraakte’ en verstilde delen van jezelf als Geest en je vindt je vleugels terug.