Eeuwig tot in de Liefde (1)

Door Wytske Jónás, 12 februari 2018

Het gebeurt regelmatig dat in een bepaalde periode cliënten voor precies hetzelfde thema in mijn praktijk komen. Dat weten ze natuurlijk niet van elkaar, maar het lijkt dan net of hier een ‘portal’ geopend is of mag worden waar hun zielengroei baat bij heeft. Soms omdat ik zelf even daarvoor met het thema bezig ben geweest, soms ook omdat een andere cliënt vóór hen juist het pad geëffend heeft. Het thema dat de afgelopen week belicht werd, was het thema van de tweelingzielen en de innige zielsverwanten.

Net als bij elke informatie die je tot je neemt, adviseer ik je ook bij het lezen van mijn blogs om altijd goed bij jezelf te blijven voelen wat voor jou waarheid is, en wat niet. Alles is waar en tegelijk is niets waar van de informatie die tot ons komt –het hangt ervan af vanuit welk perspectief en welke dimensie we een zaak belichten. Iets kan volstrekt waar zijn binnen de derde dimensie, maar geen stand meer houden in de vijfde of een hogere dimensie. Ook kan informatie die je verstrekt wordt vanuit bijvoorbeeld de vijfde dimensie, aangevuld worden met nieuwe informatie uit hogere dimensies die nog meer veelomvattend is. We leven in de wereld die we voor onszelf creëren, en iedere dimensie is gekoppeld aan bepaalde staten van bewustzijn. De een niet beter dan de ander, maar hooguit minder- of meeromvattend.

Ook ik kan niet verder met je meelopen dan tot de grenzen waaraan mijn bewustzijn opgerekt kan worden (in de loop van mijn spirituele groeiproces en de sessies die ik met cliënten mag doen, wordt dit bewustzijn gelukkig steeds verder opgerekt). Zo is het thema van de tweelingziel een ‘hot item’ op dit moment in spirituele kringen en er wordt flink veel over geschreven. Ik zal mij daarom hier beperken tot mijn eigen bevindingen en dat van mijn cliënten tijdens hun (trance)sessies, zonder mij te mengen in het ‘hete debat’ over dit thema- laat staan elk romantische verlangen dat velen op het begrip ‘tweelingziel’ projecteren. Vind hierin je eigen weg, haal eruit wat er voor je inzit en blijf trouw aan het pad dat je ziel met je voorheeft. Het verhaal hieronder is opgebouwd rondom vijf verschillende ervaringen. Veel leesplezier!

Eerste verhaal: Op zoek naar The Beloved

Ik laat me meevoeren op de spiralende stroom naar het verleden. Dat gebeurt spontaan, en ineens bevind ik me in een Keltisch aandoend landschap in een tijd ver, ver terug. Met mijn rug sta ik tegen een brede eik, aan de andere kant waarvan zich mijn geliefde bevindt. We zijn jong, dartel en zorgeloos en vrij wervelen we om de boom en elkaar heen, houden elkaars handen vast en zijn we verbonden in eeuwigdurende liefde. We genieten van de lichtheid van het bestaan –aarde is voor ons een plek waar geen van beiden nog volledig in de derde dimensie ingedaald is. Deze planeet is één groot avontuur voor ons, een plek waar vele levensvormen en dimensies van zijn naast elkaar bestaan. Een van de leukste dingen bestaat eruit spelenderwijs te ontdekken wat er allemaal in deze nieuwe wereld te beleven en creëren valt en ook het samenleven en samenwerken te verkennen met de andere bestaansvormen (mensen, dieren, elementalen, bomen en mineralen). 

Dan verandert er plots iets aan dit zorgeloze gevoel en lijkt een grimmige sluier op ons neer te dalen. Mijn geliefde maakt de eerste aanzet om zich meer met het aardse te verbinden en het spel van dualiteit aan te gaan. Later zal ik begrijpen dat het meestal één van de twee is die deze eerste stap zet waardoor het dualiteitenspel in de derde dimensie pas echt kan beginnen; de tijd daaraan voorafgaand is vooral een voorzichtig aftasten en proeven van de ongekende mogelijkheden van de goddelijke schepping. Wat mijn geliefde wil doen heeft met magie en magiërschap te maken, een wereld die hij wil gaan ontdekken binnen de ruimte van de derde dimensie. Een eerste gevoel van verdriet trekt door mij heen, alsof een deel van mij weet wat dat zal betekenen. Natuurlijk gun ik hem dat hij de wereld wil gaan ontdekken, maar het zal tevens betekenen dat hij het speelveld van de dualiteit ingaat, met vrije persoonlijke wil en de werking van karma. Tot dan toe was onze wil slechts aan de goddelijke wil en het ritme van Spirit gelijk.

Wanneer ik hem vrij laat, omhul ik mij direct met het kleed dat mij sinds heugenis vertrouwd is: het kleed van de donkere sterrenhemel dat ook met de Egyptische godin Nut verbonden is. Dit donkere sterrenkleed trek ik aan om voor mijn geliefde het licht en de liefde hoog te houden terwijl hij zijn ervaring opdoet in de wereld. De essentie van dit kleed –de nacht en de sterren- is tot de hoogste alchemie in staat, om alles wat ‘onrein’ wordt te zuiveren en opnieuw geboren te laten worden. Met dit kleed wil ik hem op zijn pad bijstaan en bijlichten, niet alleen op aarde maar ook vanuit de hogere dimensies. En hoewel ik op dat moment zie dat we in de geest en in de liefde altijd met elkaar verbonden zullen blijven, zie ik ook dat we in daaropvolgende levens op aarde niet meer altijd samen zullen zijn. We zullen beiden ons eigen avontuur aangaan waarbij onze paden elkaar dikwijls zullen kruisen en we een enkele keer wel in een huwelijk samen zullen zijn. Vaak zal ik het licht voor ons tweeën hoog houden, door hem bij te staan of op een andere manier de verbinding met de goddelijke wereld waar we vandaan komen open te houden.

Precies hier zit nu de crux: ik ben zo gericht op hem en het hoog houden van de frequenties voor ons beiden, dat ik mijn eigen proces een beetje uit het oog verlies. Een engelachtig lichtwezen spoort me zacht aan om mee te gaan, een andere richting in. De richting van het ervaren van het menszijn van binnenuit en ook het volledig belichamen van de fysieke werelden van de derde dimensie met alle ervaringen die daarbij horen. Alleen op deze manier kan de twee-eenheid van mij en mijn geliefde blijven groeien. Eerder zullen we niet samen kunnen komen, omdat we pas op het niveau van ‘The Beloved’ elkaar zullen terugvinden. The Beloved is niet alleen mijn liefde voor hem, maar ook voor ieder ander schepsel in dit universum en op het diepste niveau mijn goddelijke zelf.

Spirit vertelt mij: “door je zo op je andere helft te richten, ben je jezelf vergeten. Je bent vergeten dat je de Geliefde in jezelf draagt. Dat je alles en iedereen in je mooie, kosmische hart omvat. Vind jezelf, dan vind je je Geliefde, de ware Beloved terug. Dat ben je zelf, omdat jij God bent. Het is tijd dat je heel veel van je zelf gaat houden, en daar steeds een laag dieper in gaat. Om die reden is het beter dat jullie elkaar een tijd niet gaan zien. Jouw belangrijkste les is de Liefde voor Jezelf. Vertel het aan alle andere vrouwen, die ook dit pad lopen. Anders dan jij die dit diep van binnen altijd zal weten, zullen zij zich telkens afvragen waarom zij niet samen zijn met hun Grote Geliefde. Vertel hun dit, wat jij nu van ons hoort. Het is belangrijke informatie voor een grote groep.”    

Regelmatig hoor ik mensen (zowel mannen als vrouwen) verzuchten, dat die of gene hun tweelingziel is en dat ze door allerlei omstandigheden niet (meer) samen kunnen zijn. Ze vragen zich dan af wat er aan de hand is, waardoor het niet lukt. En waarom het gegeven dat ze hun tweelingziel (of soul mate) hebben gevonden, niet betekent dat alles vanaf dat moment soepel verloopt in hun relatie. “Het is hard werken,” zeggen ze dan, want “we spiegelen elkaar voortdurend.” Ook komt het niet zelden tot een breuk of zelfs tot helemaal geen relatie, omdat “we nog aan zoveel van onze eigen stukken moeten werken. En dan spiegelen we voortdurend naar elkaar, waar we nog niet in de 100% onvoorwaardelijke liefde zitten.”

Is het dan wel zo ideaal om een relatie met onze tweelingziel te hebben? En heeft iedereen eigenlijk wel zo’n tweelingziel of soul mate? Mijns inziens heeft dit met je zielenpad te maken, of meesterplan voor dit leven. Zoals je in het verhaal hierboven kunt lezen, zijn er zielen die zich ten doel gesteld hebben de Geliefde in henzelf te vinden. Of het Heilige Huwelijk (eerst) binnenin hun eigen zielsenergieën te voltrekken. Dit Heilige Huwelijk sluiten we niet één keer, maar meerdere malen in de verschillende dimensies, bijvoorbeeld tussen ons mannelijke en vrouwelijke Hogere Zelf. De fysieke, driedimensionale wereld is slechts één van de dimensies waarin we dit huwelijk sluiten. We kunnen dan veel over onze zielenvervolmaking leren, maar het hoeft niet –bijvoorbeeld wanneer we dat in een eerder leven reeds gedaan hadden of we ons op zielsniveau hebben voorgenomen om een tijd ons eigen pad te wandelen. Daarbij kunnen we dan wel bijvoorbeeld zielsverwanten aantrekken die ons bij onze groei ondersteunen.

Tweede Verhaal: Op zoek naar Zelfcompassie

Eigenlijk zijn ze altijd al samen geweest. Dat is al zo sinds zij zich kan heugen en moeiteloos reist zij in trance terug naar eerdere levens waarin dat zo was. Ze houden elkaars hand vast en wisselen enkele vergulde ogenblikken van diepe zielsliefde met elkaar uit. Zo anders is dit dan het dramatische moment in haar huidige leven, nu een paar jaar geleden, waarop hij zijn spullen pakte en haar meedeelde dat hij niet meer van haar hield. Haar wereld stortte in. Hoe kón dit nou? Zij hóórden bij elkaar en hun zielen incarneerden al levens lang samen. Op dit verschrikkelijke ogenblik voelde ze haar hele Zijn met hem weggaan, alsof ze haar wezen kwijtraakte; haar liefde voor haarzelf bestond bij de gratie van zijn liefde voor haar. En ook al is dit nu een paar jaar geleden gebeurd en leeft hij inmiddels met een andere vrouw samen, loslaten kan ze hem niet. Laat staan een andere, nieuwe liefde in haar leven toelaten. En wat hij nu met zijn nieuwe geliefde deelt kan toch geen echte liefde zijn? Een ‘beetje liefde is immers geen liefde!’

Tijdens de zielsreis ontdekt ze dat zij en haar ex-geliefde inderdaad een hele diepe zielenliefde delen. Maar ook dat ze het hele gebeuren vanuit de hogere lagen van haar wezen vermoedelijk zelf in gang heeft gezet; in haar huidige leven heeft ze een reële kans om de staat van verlichting te bereiken. Ze zit er in feite zelfs niet eens zo ver van af! Waar ze echter nog vooral mee mag leren dealen, zijn haar emoties van jaloezie en wrok. Ze ontdekt dat zij van hen tweeën –en laten wij hem voor het gemak hier even Paul noemen- altijd het meest de ervaring in Het Aardse heeft aangedurfd. Ze is daardoor ook verder dan hij in haar ontwikkeling en heeft de neiging om ook voor hem verantwoordelijkheid te nemen.

Wanneer ze met haar bewustzijn op een hoger plateau aankomt, realiseert ze zich ineens dat zij en Paul altijd verbonden zullen blijven. Ook als ze niet samen zijn in een fysieke relatie. Er zijn zelfs levens waarin ze niet samen op aarde geïncarneerd zijn, maar één van hen achterblijft in de hogere dimensies. Tevens ontdekt ze dat hij ook met zijn nieuwe partner zielsstukken en lessen uit te werken heeft, waaronder mededogen en verantwoordelijkheid. Ze realiseert zich dat dit ook voor haar geldt en dat zij de lat voor zichzelf behoorlijk hoog gelegd heeft door te zeggen dat ‘een beetje liefde geen liefde is (dit is een motto voor haar –het is Alles of Niets).’ Daardoor heeft zij –want zo ingenieus werkt de ziel- ook meteen voor zichzelf gesteld dat haar liefde allesomvattend moet zijn. En ons hogere zelf en Spirit weten dan dat daaronder ook 100% onvoorwaardelijke zelfliefde valt. Daar was haar ziel inmiddels mee aan het worstelen (en ons hoger zelf en Spirit zijn zo wijs dat zij ons dit worstelen liefdevol toestaan).

Wanneer ze in haar relatie met Paul haar zelfliefde steeds meer laat afhangen van zijn liefde voor haar, wordt vermoedelijk het hele carrousel in beweging gezet. Omdat ze vanuit haar ziel weinig zelfmededogen meegenomen heeft, is het voor haar slechts ‘one way around or the other’. We ontdekken later in de zielsreis dat ze deze houding zelfs in de geesteswereld heeft. Ze maakt in een andere laag van haar wezen deel uit van een soort Hoge Raad die haar ervaringen verzamelt ten bate van het hoogste goed en om andere mensen vooruit te helpen. Daarbij spreidt ze voortdurend een niet aflatende ijver tentoon.

Dat ze daarbij hoge eisen aan zichzelf en haar ervaringen stelt, beseft ze halverwege de sessie. Het is namelijk zo dat we in de hogere dimensies deel uit kunnen maken van een groep zeer geëvolueerde lichtwezens, maar dat in die werelden zelfcompassie en zelfliefde niet op de prioriteitenlijst hoeven te staan. Aarde is immers één van de planeten waar we dit kunnen leren, omdat we hier in een lagere dimensie leven waar het ‘Al Wat Is’ opgesplitst wordt in een Zelf en de Ander. In de hogere dimensies bestaat dat onderscheid (nog) niet, omdat het Al zichzelf nog niet als gescheiden ‘zelf-deeltje’ heeft leren kennen. En dat ‘zelf-deeltje’ mogen we ook diep gaan leren koesteren, in het besef dat als we echt volledig van onszelf leren houden, we eveneens pas echt volledig van het Al en de Ander kunnen houden.

Hoe moeilijk het ook voor haar persoonlijkheid is, het lukt deze vrouw om vanuit een hoger en liefdevoller aspect van haar wezen haar zielenmissie te verzachten en ruimte te maken voor meer zelfcompassie en om zelfs –‘eventueel, maar die deur nu nog even niet verder open dan op een kiertje hoor’- een nieuwe liefde in haar leven toe te laten. Het zal haar verbintenis met Paul niet schaden, want die is immers eeuwig en de mogelijkheid blijft aanwezig dat eens, op een later moment tijdens dit leven, ze alsnog samen zullen komen. Tot die tijd zal ze haar eigen lessen nog leren en kan hij eveneens zijn karmische stukken en zielenlessen afronden, omdat hij nu eenmaal nog een andere weg te gaan heeft.

Wordt vervolgd…

(Voor deel 2, klik hier)