Eeuwig tot in de Liefde (2)

Door Wytske Jónás, 12 februari 2018

Dit is het tweede en laatste deel van mijn blog over tweelingzielen en de zoektocht naar de Geliefde of Beloved. Deel 1 gemist? Klik hier...

In het vorige deel van deze blog kon je lezen over tweelingzielen en de zoektocht naar de Geliefde in onszelf. In dit deel gaan we nog wat dieper op dit thema in. Je leest verhalen van mensen die tijdens een sessie (zielsreis of regressie) terugreisden naar een leven waarin zich een belangrijke gebeurtenis voordeed in hun relatie met hun tweelingziel of innige soulmate. Ze ontdekten dat er in dat leven iets dramatisch tussen hen gebeurde, waardoor minstens één van de twee een wond met zich meedroeg als herinnering aan wat er gebeurd was. Om spiritueel door te groeien en/of opnieuw dichter tot elkaar te komen, is het belangrijk dat deze wond geheeld wordt. Dat wil zeggen dat het gebeuren bewust gemaakt en de energie opnieuw in balans gebracht wordt. Dan kan diepe healing plaatsvinden. Verder gaan we in dit deel nog wat dieper op het thema van The Beloved in.

Derde Verhaal: Op zoek naar Antwoorden

Een paar jaar geleden heeft ze hem ontmoet en de ontmoeting is ingeslagen als een bom. Hoe kan dit nou, ze is immers gelukkig met haar echtgenoot, een ‘doodgoeie man’ met wie ze al zeker 40 jaar samen is? Ze weet ook zeer zeker dat ze niets met deze nieuwe ontmoeting wil, maar haar hele zijn staat nu al enige tijd op zijn kop. Ze krijgt er tranen van in haar ogen. Er raast van alles door haar lichaam en geest heen en het brengt ook vele oude emoties omhoog. Regelmatig moet ze huilen, o.a. over het feit dat ze niet samen kunnen zijn. Hij zit immers ook in een gelukkige relatie en woont daarbij ook nog eens in het buitenland. Geen haar op haar hoofd… maar ze zou wel willen weten of dit betekent dat ze misschien haar tweelingziel ontmoet heeft? En wat heeft dit dan te betekenen, en waarom nu? Ze moet veel aan hem denken en wanneer ze contact hebben, telefonisch of in real life wanneer hij op familiebezoek is, dan voelt hun verbinding zo natuurlijk.

Dit gaat diep, heel diep voelt ze. Wat haar nog het meeste raakt, is dat ze iedere keer zo sterk de pijn van de afscheiding tussen hen beiden voelt. In trance reist ze terug via dit pijnlijke gevoel naar een leven waarin ze dit heel duidelijk zo ervaren heeft. Het is niet een leven waar ze naar teruggaat, maar een staat van zijn. Ze is spirit, en hij is dat ook. Ze zijn hier samen spirit en dansen en wervelen om elkaar heen dat het een lieve lust is. Zelfs de hemel moet er om lachen, hoe zij zo liefdevol in hun innige dans op kunnen gaan. Ze zijn één en tegelijk volledig zichzelf. Plots komt er echter een einde aan deze intieme werveldans, omdat ze door draken gescheiden worden. Van het ene op het andere moment is er alleen nog maar verbijstering. Dezelfde verbijstering die ze voelt, wanneer ze hem in haar huidige leven voor het eerst ontmoet, zo vertelt ze. En sindsdien heeft ze altijd de pijn van hun bruuske afscheiding met zich meegedragen.

Ze ontdekt dat dit voor hem niet zo is; hij is verder gegaan met zijn weg en lijkt de afscheiding niet zo dramatisch te ervaren of inmiddels geheeld te hebben. Zij loopt echter nog rond met de inprenting hiervan tot in het diepst van haar ziel, en het lijkt nu alsof hij op haar pad is teruggekomen om haar dit te spiegelen. Middels een healing kan ze haar oude pijn voorzichtig en liefdevol beginnen los te laten, omdat haar zielengroei nu aangeeft dat dit voor haar belangrijk is. Deze vrouw heeft een ver geëvolueerde ziel, en in dit leven zal zij mogelijk nog belangrijke stappen richting meesterschap en zielenvoltooiing gaan zetten.

The Beloved: het is de bedoeling dat we deze op het diepste niveau ook in onszelf vinden, in elke centimeter van ons wezen. Tot aan de perimeters –de buitenste randen- van ons Zijn. Onze menselijke ervaring is één van deze perimeters, omdat we hier het meest de ervaring van afgescheiden zijn van God/de Bron kunnen ervaren. Ons bewustzijn is van heel naar gefragmenteerd gegaan, en onze liefde ook (doordat we onszelf niet meer als Één en Al Wat Is ervaren, is onze liefde ook niet meer onvoorwaardelijk; in plaats van van het Al houden we van een deel ervan, in de vorm van één persoon of een selecte groep). Wanneer het Zelf en het Al weer één en dezelfde worden, volgt daaruit dat The Beloved zich ook in onszelf bevindt, -ja zelfs in ieder ander levend schepsel. Onze liefde evolueert terug van voorwaardelijk naar onvoorwaardelijk.

Het is in zo’n situatie dat onze tweelingziel-vanaf-het-begin-der-tijden (bijvoorbeeld het deel van onze ziel dat zich begon op te splitsen om de afdaling binnen de lagere dimensies te maken hier op aarde of bij andere planeten of sterren) bij ons terug kan keren om de ervaring binnen dit deel van het universum te voltooien. Soms om daarna verder te kunnen evolueren en nieuwe ervaringen op te doen in een ander deel of zelfs geheel nieuw universum. Ik heb bijvoorbeeld een keer gevoeld dat iemands tweelingziel in Andromeda achterbleef –het was te licht, te teer en te hoogfrequent om dit deel van het universum binnen te komen. Een persoon kan dan zijn/haar leven lang het gevoel hebben dat de helft van zijn of haar wezen niet bij hem of haar is, of ook een intense heimwee ervaren om naar huis te keren. Naar zijn of haar Beloved.  “Ik weet dat we nooit samen in deze dimensie zullen komen. Haar energie is te hoog en ze is nooit afgedaald. Ze houdt voor mij het licht hoog waar ze is en ik zie dat dat wel eens heel moeilijk was voor haar om te doen, omdat ik er zo diep inging. Wat ben ik haar dankbaar, maar tegelijkertijd mis ik haar zo. Ik zie haar nu… wat is ze mooi,” verzuchtte iemand een tijdje terug tijdens een sessie.

In feite kunnen we de Geliefde echter in meerdere lagen van ons wezen vinden en in alle dimensies. We vinden Hem/Haar zoals gezegd op het hoogste niveau in ieder geval in onszelf (of in God, en dus in onszelf). Maar we vinden de Geliefde ook in onze overziel, de grotere zielengroep waar onze ziel deel van uitmaakt, en binnenin onze eigen ziel die haar energie kan projecteren in verschillende personen. Verder vinden we deze Geliefde ook in ons Hogere Zelf. Misschien heb je al eens gevoeld hoeveel liefde je Hogere Zelf voor jou heeft, wanneer je vanuit Hem/Haar naar jezelf als persoon op aarde kijkt. Het is zo’n diepe, intense liefde dat je spontaan verzucht: “maar jij, jíj bent mijn eigenlijke Beloved!”

En natuurlijk, zoals we hiervoor al zagen, vinden we de Geliefde ook op een kosmisch niveau in het Al en dus in Alles en Iedereen. Dit laatste, de Geliefde vinden in Alles en Iedereen, is een belangrijke inwijding in het Christusbewustzijn en de Christusliefde. Wanneer deze Christusliefde in je indaalt –al is het voor slechts enkele ogenblikken- dan bestaat er geen afscheiding tussen jou en de Ander meer en is iedereen je Geliefde, en vind je de Geliefde op datzelfde moment ook in jezelf. In de hoogste dimensies ervaren we liefde voor het geheel in plaats van voor een deel van wie wij zijn, want in de hoogste dimensies zijn wij het Al Wat Is of ‘God’ en dus veelomvattender dan onze ziel, overziel en hogere zelven tezamen in de vele dimensies.

Onze ziel kan dan overigens altijd nog een tweelingziel hebben, die zich in het aardse als een liefdespartner manifesteert, maar deze kan ook wel eens een broer of zus zijn, of zelfs ouder en kind (zoals iemand tijdens een sessie verbaasd constateerde). En ja, soms ook een ‘tegenspeler’ die ons helpt iets op aarde te leren.

Vierde verhaal: Op zoek naar Vergeving

Eenmaal in het water voelt ze zich volledig in haar element. Ze is samen met haar huidige partner van wie ze vermoedt dat hij haar tweelingziel is, maar met wie ze nu relatieproblemen heeft. Het lijkt wel of hun relatie momenteel een getouwtrek is, een voortdurend spel van aantrekken en afstoten. Toch voelt ze zich innig met hem verbonden. In trance reist ze terug naar dit gezamenlijke ‘leven’ in het water. Dit is geen driedimensionaal aards leven, maar een leven als zeemeerwezens. Ze genieten een onbezorgd samenzijn in het koele en tegelijk warme water. Niets of niemand lijkt hen te kunnen scheiden en problemen zijn er niet.

Zo nu en dan zwemmen ze voorbij een soort poort die de toegang is tot een nieuwe, spannende wereld. Een soort ‘verboden stad’ lijkt het wel. Voorlopig hebben ze nog niet de behoefte om daar naar toe te gaan. Ze hebben het veel te fijn met elkaar, en die poort naar binnengaan lijkt een voorbode te zijn van grote veranderingen. Één keer, wanneer ze weer daarlangs zwemmen, voelt ze toch de impuls om daar naar binnen te gaan. Ze is nieuwsgierig om deze nieuwe, andere wereld te ontdekken. “We kunnen hier toch een kijkje nemen?” is haar suggestie. “Wanneer het niet bevalt, kunnen we altijd teruggaan.” Haar geliefde huivert en wil dit eigenlijk niet. Nog niet althans, hij voelt zich er niet klaar voor. Omdat ze haar nieuwsgierigheid nauwelijks nog kan bedwingen, trekt ze hem echter een beetje met zich mee. En hij volgt haar, door die poort naar de nieuwe wereld.

Eenmaal hier aan gekomen, moeten ze hun vissenstaart afleggen. “Nu je hier naar binnen gekomen bent, kun je voorlopig niet meer terug,” zijn de woorden die zij in haar binnenste opvangt. Ze begrijpt meteen de draagwijdte van deze woorden… dat ze voorlopig hier zullen blijven en in deze wereld hun ervaring op gaan doen. Geschrokken kijkt ze naar haar geliefde. Hij ziet er geschokt en onthutst uit. Voor het eerst lijkt er een wig tussen hen beiden te zijn gedreven. Er zijn geen woorden meer nodig om uit te drukken wat dit zal betekenen. Even later begrijpt ze, dat hier haar behoefte ontstaat om het voortdurend voor hem goed te maken en hem alle ruimte te geven die hij nodig heeft voor zijn ontwikkeling –zelfs als dat haar pijn zal doen.

Ook hier zijn wederom zelfmededogen en zelfvergeving op hun plaats. Het is voor haar belangrijk om zichzelf te vergeven en opnieuw te leren ook haar eigen grenzen te hoeden binnen haar relatie. Om haar liefde niet alleen op hem te richten, maar vooral ook op zichzelf en haar eigen diepgaande helingsproces. Ook vraagt ze hem om vergeving en transformeert ze dit karmische stuk tussen hen. Een oude pijn wordt in goud omgezet. In wezen valt er echter niets te vergeven, ontdekt ze –omdat het uit Liefde was dat God/Bron besloten had dat zij beiden deze ervaring zouden ingaan. Een variant op het bijbelse scheppingsverhaal van Adam en Eva die uit het paradijs verjaagd werden, alleen was er nooit sprake geweest van een verjaagd worden. Wel van een dieper binnengaan binnen de spiraal van involutie en vollediger driedimensionaal worden.

Wanneer zij diep van binnen accepteert hoe het tussen hen gegaan is, kan hun relatie een andere wending krijgen. Ook ziet ze in dat haar partner hierin zijn eigen ervaringsdeel heeft. Hoe graag ze het ook voor hen samen wil goedmaken, het is eveneens aan hem om de gebroken stukken van zijn spiegel op te rapen en hierin te durven kijken. Hoeveel vrouwen zouden wel niet een snellere voortgang in hun spirituele groei bereiken, wanneer ze zich minder op de ander zouden richten, en meer op hun eigen verlichtingsproces? Ze neemt zich voor dit krachtige instrument mee te nemen voor haar werk met vrouwen in haar eigen praktijk voor baarmoederhealing. Want, zo voelt ze, de baarmoeder is het orgaan bij uitstek waar vrouwen veel te veel de zorg voor anderen op zich genomen hebben.  

Naarmate we verder in ons persoonlijke alchemieproces komen, raken we ook steeds diepere oerlagen van ons wezen aan die we in het spreekwoordelijke goud mogen omzetten. Het is niet teveel gezegd dat we hierin ´bravehearts´ zijn, dappere voorlopers die bij het uitvoeren van onze zielenmissie het pad vrijmaken voor anderen om zich uit de collectieve moerassen van vergetelheid vrij te maken. Dat is ook een van de belangrijkste doelen voor iedere ziel op weg naar meesterschap en verlichting, om tevens het pad van zijn medemens en andere medeschepselen op te lichten. Onze paden zijn met elkaar verbonden, en door ons eigen zielenreservoir (waarin zich de ervaringen van onze ziel bevinden) te onderzoeken en te transformeren, spoelen we dit nieuwe goud ook gelijk door de collectieve velden. En hoe krachtiger ons lichtveld wordt, hoe krachtiger dit goud dat vervolgens tientallen en zelfs duizenden mensen kan aanzetten tot bewustwording en goddelijke alchemie.

Bovenstaande verhalen geven weer dat er meer is ‘than meets the eye’ in het thema van zielsliefdes en tweelingzielen. Met name wanneer het gaat om het bij elkaar of juist niet bij elkaar komen van tweelingzielen in een partnerrelatie, of zelfs maar in een gelijktijdig leven op aarde. Veel hangt af van de lessen die we willen leren of de emoties die we willen helen in ons huidige bestaan. Het kan zijn dat we in de hogere dimensies reeds lang verenigd zijn met de andere helft van onze ziel, maar dat we dat nog in de derde dimensie mogen leren (hetgeen knap lastig kan zijn wanneer we twee totaal verschillende paden hebben bewandeld).

Ook kan het zijn dat onze tweelingziel ons eigen hogere zelf is, dat is achtergebleven in de hogere dimensies van ons wezen. De versmelting met dit hogere zelf is dan één van de doelen die we onszelf voor dit huidige leven gesteld hebben. In het geval we weet hebben van een tweelingziel op aarde, leren we om onze Liefde niet meer alleen op deze ander te richten, maar in de eerste plaats op onszelf. Daarmee maken we de beweging van de lemniscaat compleet: de lus die we mogelijk heel lang gevuld hadden met liefde voor de ander, brengen we nu in balans door de andere lus met zelfliefde te vullen. Zodra beide lussen vol zijn, kan er loodrecht een nieuwe lemniscaat doorheen gevormd worden die ons opnieuw verder verbindt met nieuwe dimensies (zo boven, zo beneden) –net zolang tot er een soort flower of life ontstaat die onze ervaring binnen dit universum vervolledigt.

Zo ver is het voor de meesten van ons nog niet, hoewel velen van ons vergaand op weg zijn naar kosmisch en intergalactisch meesterschap. Zij zijn teruggekomen op aarde om het collectief te helpen verlichten en om de laatste ontbrekende zielservaringen in de eenheid en de liefde terug te brengen. En voor velen is dit de ervaring van de Liefde zelf, de Grootse en Allesomvattende liefde voor het Al en voor Onszelf…

Nawoord. Vijfde verhaal: Op zoek naar Verlichting

Dit laatste verhaal wil bij wijze van nawoord graag een hart onder de riem zijn voor die vrouwen, die op een gegeven moment een volledig nieuwe kijk op henzelf en op de liefde dienen te ontwikkelen nadat ze op een belangrijk keerpunt in hun leven gekomen zijn. In onze huidige tijd lijkt onze ziel hoge eisen aan onze groei te stellen. Te midden van grote veranderingen proberen we te allen tijde onszelf terug te vinden en onze kern vast te houden. Ook als we alles verliezen, waarop we tot dan toe onze zekerheden en identiteit gebouwd hebben. Een aantal vrouwen vindt de weg naar mijn praktijk op een moment dat echt alles in hun leven lijkt te veranderen: een burn-out of wegbezuiniging op het werk, flinke hormoonschommelingen ten gevolge van de overgang, in de steek gelaten worden door of scheiding van hun partner die ‘met zijn tweede leven begint’, een bedreigende ziekte en/of het verlies van hun jeugdigheid en fysieke aantrekkelijkheid als gevolg van het ouder worden of moederschap. Wanneer deze dingen tegelijk samenkomen, biedt het leven hun misschien wel de grootste uitdaging die ze ooit zijn aangegaan.

Ook hier lijkt een goddelijk plan –zo niet goddelijke inwijding- achter te zitten. Wanneer je op een gegeven moment (bijna) alles verliest waar je tot dan toe je leven op gebouwd had en wat je dacht lief te hebben in de wereld, welke andere weg blijft je dan open dan de weg naar binnen te gaan en inderdaad de Beloved in jezelf te vinden? Die Beloved manifesteert zich ook hier en nu in de derde dimensie van je eigen lichaam. We worden uitgenodigd om van onze geest, ziel en lichaam te gaan houden, in welke conditie deze ook zijn. Liefde en zeker zelfliefde en -mededogen zijn het grootste medicijn, en misschien wel onze belangrijkste grote inwijding. Wanneer we de Geliefde tot in elke centimeter van ons wezen (dus ook ons lichaam) kunnen terugvinden, staat niets het pad naar Verlichting nog in de weg. Misschien wel juist wanneer ons lichaam niet meer lustvolle verlangens opwekt bij het andere geslacht.

In haar werk laat de godsdienstwetenschapster Liz Wilson* zien dat vrouwen (i.c. boeddhistische nonnen) verlichting konden bereiken tijdens het beschouwen van en contempleren over hun ouder wordende lichamen. Zo is het verhaal van de voormalige courtisane Ambapali opgetekend, die de staat van verlichting zou hebben bereikt door met zichzelf en haar lichaam in dialoog te gaan:

“My hair was black, the color of bees, curled at the ends;

With age it’s become like bark or hemp-

Not other than this are the Truth-speaker’s words.

 My hair was fragrant, full of flowers like a perfume box;

With age it smells like dog’s fur-

Not other than this are the Truth-speaker’s words.

 

Once my two breasts were full and round, quite beautiful;

They now hang pendulous as water-skins with water-

Not other than this are the Truth-speaker’s words.

 My body was once beautiful as a well-polished tablet of gold;

Now it is covered all over with very fine wrinkles-

Not other than this are the Truth-speaker’s words.”*

Noten:

*Wilson, Liz. 1996. Charming Cadavers: Horrific Figurations of the Feminine in Indian Buddhist Hagiographic Literature. 150-151. Chicago: University of Chicago Press. Geciteerd in Simmer-Brown, Judith. 2002. Dakini’s Warm Breath: The Feminine Principle in Tibetan Buddhism, blz. 24-25. Boston & London: Shambhala.