Mystieke poëzie in proza
Op deze pagina plaats ik zo nu en dan ‘poésie en prose’. Deze is door mijzelf geschreven en bedoeld als behulpzame kiezelsteentjes en kristallen op de weg van een ieder die zelfverwerkelijking wil bereiken en die zich wil aansluiten op de Bron. De poëzie schetst de weg die ik zelf heb afgelegd, of de parels die mijn cliënten me aanboden via hun ervaringen, of bevat rechtstreekse communicatie met de Bron.
Opening
Oesters die openbreken
Parels die tevoorschijn komen
De bibliotheek van levens opent zich
Oude Wijsheid wordt gereactiveerd
En voor deze tijd beschikbaar gesteld.
De Meesters van het Licht
Met wie we eerder hebben gewerkt
Komen bij ons terug
Ondersteunen ons pad
Als engelen, deva’s, leraren
Voorouders en oude Wijzen.
Ooit ademden we dezelfde lucht
Leerden dezelfde lessen
Maar onze ervaringen liepen uiteen
We creëerden verschillende werelden
Als oneindige zielen
Sprankjes van de grote Bron.
We hadden deze vrijheid
En hebben nu de vrijheid
Om weer gelijk te schakelen met de goddelijke Wil
Door onze harten open te houden
En onze innerlijke leiding te volgen.
O Intuïtie! Jij grote hoedster van wijsheid en schatten
O Intuïtie! verbindster met Al wat is!
O Hart, onze kostbaarste parel ooit!
Ik zocht naar kracht en moed
Om de grote sprong te wagen
Dat wat ik niet meer nodig had
In vrede los te laten
En het nieuwe op te kunnen starten.
Dus klom ik een rots op naar boven
Om de hand te vinden van de engelen
De rots was van seleniet
En misschien ook wel apofyliet
Omdat mijn voeten geen grip vonden
Tastte ik met mijn handen
De rotsformatie af
Het kostte me geen enkele moeite
Om naar de engelen uit te reiken.
Maar in plaats van mij
Mijn nieuwe werkelijkheid in te laten stappen
Voelde ik hoe ik door hen weggedragen werd
Naar een rustoord alwaar ik diep
In slaap viel, mijn hoofd was moe
Van zulke lange diensten
Het mocht gaan slapen nu.
Mijn lichaam bleef wakker
Werd gekoesterd en verzorgd
En kreeg alle aandacht die ze verdiende
Zodat zij zacht en krachtig genoeg werd
Om een vat van transformatie te zijn
En het goddelijke bewustzijn te kunnen blijven dragen.
En terwijl ik sliep en tegelijkertijd genoot
In verschillende dimensies van mijn Zijn,
Besefte ik hoe blij ik was met de manier
Waarop Bron mij precies wist te vertellen
Wat ik ten diepste nodig had.
maart 2016
De keizerin van het hart
Mijn hart is een keizerin
Die zetelt in het centrum ervan
Met lijf en leden als haar dienaren
Intuïtie als haar vertrouwelinge
En gevoelens en gedachten als haar adepten
Zelf dient zij de goddelijke wil
Die haar dient omdat ze samen één zijn
Ik daalde de weg af naar mijn hart
En vond daar licht, zo warm en stralend
Dat geen vuur meer nodig was om het warm te houden
Vanuit het midden ging ik naar de vier windrichtingen
Ik liep de trap op naar boven
En geraakte in het noorden
Er was geen poort, slechts een open doorgang
Wind en kou kwamen naar binnen
Niemand stond er op de wacht
Ik liep terug en met het vuur van het centrum
Ontstak ik een paar toortsen
en plaatste deze bij de ingang van het noorden
zij verspreidden samen genoeg warmte
Deva’s en engelen kwamen terug en
het was daarna niet meer koud om naar buiten te gaan.
Vervolgens trok ik naar het zuiden
En vond daar een klein kind zo teder
Zonder ruimte om te spelen
En moed om op ontdekking te gaan
Ik besloot met haar te gaan spelen
Samen vlinderden en fladderden we
Ik werd haar en zij werd mij
Ze genoot en samen vergrootten we de ruimte
Door gewoon alleen maar blij en vrij te zijn
En toen ik weer naar het midden geroepen werd
Nodigde ik haar uit om met me mee te gaan
Wanneer ze maar zou willen.
In het oosten trof ik parels aan
Van wijsheid en kennis van Al wat is
Die erop wachtten om te worden meegenomen
Door de smalle doorgang die eerst verbreed moest worden
Hetgeen ik deed; oost kon nu naar west gaan stromen
En creëerde een gedragen beweging
Als golven in water en geladen met deeltjes
Die hun weg vonden zonder gestuurd te hoeven worden.
Na noorden, zuiden, oosten en westen verkend te hebben
Kwam ik terug in het midden.
En vond daar een stralend kristal met vlakken
Die de kwaliteiten aannamen al naar gelang zij nodig waren:
Het opnemen en terugkaatsten van licht en vuur om
De kou uit het noorden te verwarmen;
En wanneer het kind in het zuiden te weinig ruimte ervoer
Kon het erin kijken om de wereld vele malen groter te zien;
En om zijn dofheid te verliezen
Hoefde de kant van het oosten alleen maar opgepoetst te worden
en de schatten die het daar had vergaard
door de westkant in alle kracht naar buiten te laten stralen.
Ik dankte de vier richtingen
Boog voor de keizerin
En kwam terug.
Tekst geïnspireerd door een persoonlijke innerlijke ervaring,
Naarden-Bussum 5 maart 2016
Afbeelding: The Mirror of Venus, Edward Burne Jones
De Sluier van Isis
“Ik ben alles wat was, is en nog zal zijn, en mijn sluier is door geen sterveling opgelicht.”
Dit viel te lezen
Op een oud beeld van Isis te Saïs in Egypte,
Door veel schrijvers en filosofen
In ellenlange verhandelingen gewikt en gewogen
En door nog veel meer Waarheidsminnenden,
Dichters, schilders, mystici,
Liefhebbers van de Liefde,
En vrouwen en mannen kijkend
Door het oog van het eeuwige kind
Simpelweg opgevangen in een visioen
Dat meer zegt dan duizend woorden;
Laten we voor de verandering
De spreuk gewoon eens omdraaien
Want voordat wij ons avontuur op aarde aanvingen
Toen wij nog niet waren en er gewoon altijd waren
Wisten we nog door niet-weten
Dat we Één waren
En miljoenen tegelijk
Voortkomend en besloten in de Bron
Nog niet tot aanzijn gebracht
En onsterfelijk
Zonder de illusie van Tijd en Plaats te kennen
En van afgescheidenheid
Van schijnbaar sterven en geboren worden
Als ontelbaar vele uitingen van het Ene
In een driedimensionale wereld;
Want we waren alles wat was, is en zou zijn
Zoals we dat nog altijd zijn
Wanneer we ons dit weer herinneren
Als medescheppers in de Veelheid onze Eenheid ervaren
En in- en uitademen
Dan is er geen scheiding meer tussen jou en mij
En ook geen sluier meer om op te lichten
Hoe zou je immers een illusie kunnen oplichten?
En eenmaal Eén met Alles
jezelf nog als sterveling kunnen beschouwen?
We zijn dan kenners van hetgeen we
versluierd en schijnbaar kwijt
In wezen gewoon altijd behouden hebben
Dan zijn we terug daar waar we ooit begonnen waren
Onsterfelijk en Alles wat was, is en zal zijn…
januari 2016
Het pad van licht
Lieve mede-aardebewoner,
man of vrouw,
En natuurlijk ook zij,
in een niet-menselijke vorm.
Dieren, planten en mineralen.
En al het voor ons menselijk oog
Onzichtbare bestaan.
Vandaag kies ik ervoor
Om het pad van licht te bewandelen
Niet langer dat van angst
Of onzekerheid
Over waar we naar toe gaan
In deze wereld waar tegelijk zoveel
Chaos momenteel samenbalt.
Chaos die op het eerste gezicht
Ons allen lijkt te doen verstrooien
Of misschien alleen je naaste
Die zich ertegen probeert te bewapenen
Uit angst voor het ongewisse
Of voor terreur of teloorgang
Van dat wat eens zo heilzaam leek.
Strek daarom je hand uit naar hem of haar
Je broeder en je zuster
En herinner je waarom je hier bent
Om vrede en liefde te helpen
Ontwaken in je hart
Geboren uit je eigen beperkingen
Die je ooit vasthielden op je plaats.
Sta op en kom naar voren- Rise!
Stap in de zegewagen, het grote schip
Die je naar een andere oever voeren
Voorbij je eigen verwachtingen
Van wat jouw menszijn je vermag te worden
En voorbij de teugels
Van een mensdom bekneld door slavernij.
Want slavernij- dat zijn de angst en onzekerheid
Die ons ervan weerhouden
Onze ware aard en natuur te omarmen
Nederig als de aarde
Maar nobel als de sterren!
Hoeveel langer laat je die van jou
Nog niet op volle kracht schijnen?
Kom en vaar mee naar het land
Voorbij alle oordelen en grenzen
Tussen jou en ieder ander
Want daar waar grenzen afbrokkelen
En duisternis aanschouwd wordt
Kan eindelijk jouw ster geboren worden
En stralend schijnen op jouw Weg.
Jouw ster die leidt
Naar je ware oorsprong
En de verzoening met het pad
Dat je ooit insloeg toen je voor de Aarde koos
De moeder van het leven
De vader van de ervaring
Diep door het moeras van koude en duisternis.
In deze tijd van Kerstmis
En de terugkeer van het Licht
Kunnen jij en ik er dus voor kiezen
Om diep onze ware aard te verkennen
En hoog de sterren te plukken
Zij aan zij met onze broeders en zusters
Verbonden in Vrede, Liefde en Eenheid
december 2015