Openbaring Zal Ik Heten

Openbaring Zal Ik Heten

Door Wytske Jónás, 20 juni 2020

Iedere zonnewende biedt ons een kans om een fase verder te komen in ons spirituele meesterschap. Zo ook deze zomerzonnewende van 2020 . Een mooie gelegenheid om deze nieuwe blog het licht te laten zien . Happy solstice !

VOLMAAKT VOLGENS GODDELIJK PLAN

Met alles wat er nu om ons heen gebeurt, voel ik me weinig geroepen om daarop te reageren of met een ‘nieuwe’ boodschap te komen. Van de plek waar ik de afgelopen tijd ben aanbeland, bestaat er ook niet zoiets als een ‘nieuwe boodschap’. Het is dezelfde boodschap, die hoogstens opnieuw wordt gebracht in andere woorden of in nieuwe gewaden wordt gehuld.

Het is een boodschap van liefde en licht, van schoonheid en heiligheid voor de wereld. Nu eens word ik geleid om deze schittering van schoonheid en heiligheid in woorden te verbreiden, dan weer om haar in stilte door te geven.

Toen ik aan mijn innerlijke spirituele leiding vroeg, welke woorden ik mocht doorgeven als ‘zonnewendeboodschap’ kreeg ik als antwoord: “niets, behalve jezelf en een reflectie van de wereld waar je ziel haar inspiratie uit ontvangt. Dit als inspiratie en herkenningsbaken voor anderen.”

Sommige spirituele tradities zullen de wereld waar mijn ziel naartoe reist (of beter: op afstemt) een ‘hemel’ noemen, en indien dit zo is, is het mijn taak om deze hemel ook op aarde te helpen brengen. Daarbij bevind ik me in een gezegende positie, niet alleen omdat mijn ziel altijd verbonden met deze wereld is gebleven, maar ook omdat het nu coronatijd is en ik vanwege een drievoudige fractuur in mijn enkel en onderbeen noodgedwongen rust moet houden. Op deze manier kan ik de goddelijke kwaliteiten die mijn ziel aan de wereld wenst te schenken, nog dieper aarden en gronden.

In wezen houdt dit een steviger neerzetten en ankeren in van de Tempel van Licht die ik begonnen was in mijn lichaam/leven op te bouwen. En daarvoor had ik veel stilte en rust nodig en niet de afleiding van de dagelijkse gang in en door de wereld.

Deze hele periode ervaar ik daarom als een heilige tijd waarin niet alleen steviger de verbinding met mijn essentie gelegd wordt, maar deze ook steeds meer geopenbaard kan worden. En wat voor mij geldt, geldt natuurlijk ook voor velen die dit lezen: waar ik mijn verhaal vertel, is dit bedoeld als inspiratie of herinneringsteken voor velen onder jullie, die hierdoor een glimp van hun eigen verhaal opvangen en daarmee verbinding kunnen maken.

Alles wat ik ervaar, verloopt volgens het goddelijke plan -hoor ik. Ik mag me eraan overgeven en daar volledig op vertrouwen. Ook wanneer ik de vraag stel, of ik toch niet juist méér actie in de fysieke wereld moet ondernemen, krijg ik iedere keer hetzelfde antwoord: “Nee, daar ligt niet je rol. Het is je taak om de Tempel van Licht op aarde te ankeren en de hoogste aspiraties van God/het Goddelijke daarin ‘omlaag’ te brengen zodat deze beschikbaar worden voor de wereld. In stilte en in de rust van het Zijn zelf.

Dat wil zeggen: in een toestand waarin al mijn gedachten, gevoelens en emoties in volmaakt evenwicht zijn om niet de balans te verstoren van deze frequenties. Dat is de enige weg die de Openbaring af te leggen heeft: niet om te worden verkondigd, maar om ons zelf deze Openbaring te laten worden.

HOGERE HONING

In mijn vorige blog schreef ik het al: we worden momenteel voorbereid om onze nieuwe rollen als leraren, mystici en profeten op ons te nemen. Een ziel die deze weg aflegt, heeft steeds zuiverdere, schonere en heiligere voeding nodig, want zij hunkert voortdurend naar hogere honing. Ontvangt zij die niet, dan verzwaart en verzinkt zij, of kwijnt ze zelfs weg.

Om in Leven te blijven moet zij daarom regelmatig en consequent naar deze voeding op zoek blijven gaan (anders wordt zij misschien ziek en begint ze het lichaam en het ondermaanse leven af te stoten). Het is als zodanig de primaire levensbehoefte van de evoluerende ziel die ernaar verlangt al haar opgedane ervaringen en lessen binnen de dualiteit bijeen te brengen in de non-duale en allesoverstijgende Eenheid van het Al.

Zo verlangt de mysticus binnenin haar ziel ernaar de goddelijke voeding in zich op te nemen en opnieuw één te worden met God; de profeet in haar haalt de aspiraties en inspiraties op om die verder te verbreiden; de priester wil de sacramenten uitdelen en de leraar in haar ziel biedt anderen, die hetzelfde pad willen volgen, de reikende hand; tussen deze vier rollen zoekt de ziel voortdurend op een schone en gracieuze manier haar balans, hoewel zij in feite uitwisselbaar en onafscheidelijk zijn. Deze kwaliteiten van de geëvolueerde ziel zijn momenteel allemaal zeer hard nodig, zeker in een wereld die spreekwoordelijk in brand staat.

BAKEN VAN STRALEND LICHT

Gaat het er dan om om weg te kijken van alles wat zich nu aan ‘te transformeren energie’ voordoet in de wereld (het leed van mensen, dieren en Gaia; machtsmisbruik en manipulatie)? Nee, zeker niet. We worden uitgenodigd om te allen tijde compassie en begrip te voelen voor de wereld om ons heen en ook om, wanneer we ons op een bepaald punt geraakt voelen, hier dieper naar te kijken in onszelf; het vormt namelijk een mooie spiegel om dichter bij ons eigen meesterschap te komen (want wat ons raakt in de wereld vertelt ook iets over een deel in onszelf wat nog gehoord en gezien wil worden). Deze tijd, deze ‘brand in de wereld’ is een voortreffelijke kans voor velen van ons om meesterschap te bereiken. Althans, zolang wij deze kans aangrijpen om de wereld in en om ons heen beter te maken.

Er komt echter een punt waarop de ziel zo rijp en rijk is geworden, dat ze geen echte lessen meer heeft te leren binnen de dualiteit. Ze kijkt naar wat er gebeurt in de wereld en ziet de omgewoelde hopen als energie die naar de oppervlakte gestuwd wordt om getransformeerd te worden. Het is oude energie die tot klaarheid gebracht wil worden, op welk gebied dan ook. De Aarde is er klaar voor en het wachten is op een zo groot mogelijk deel van de mensheid, om hier ook klaar voor te zijn.

De tijd waar we nu doorheen gaan is een onrustige tijd voor velen en de kans is voor ieder van ons aanwezig om, al meebewegend in de energie van datgene wat zich aandient, onze balans te verliezen en kopje onder te gaan in de golven van negativiteit die ons wellicht kunnen overspoelen. Dat kan iedereen gebeuren, ook zielen die hun karmische zaken al grotendeels opgelost hebben. Daarom blijven begrip en compassie zo belangrijk, want waar iemand doorheen gaat is bedoeld om hem of haar uiteindelijk voorbij de ellende naar zijn of haar stralende middelpunt van schoonheid en heiligheid te brengen.

We zijn allen meesters in wording en zeker met de zonnewende zo vlak voor de deur wordt ons ieder nóg meer deze kans geboden. Het is daarom belangrijk te weten dat er een groep geïncarneerde zielen is die de Tempel van Licht als een stralend baken voor al deze zielen hooghoudt.

PLAATS VAN OPENBARINGEN

De wereld waar mijn ziel haar inspiratie en voeding uit ontvangt, is een dimensie (een ‘graad’) die voorbij iedere beschrijving gaat. Zoals ik al meerdere malen geschreven heb, maak ik voor mijn beschrijvingen gebruik van het joods-christelijke vocabulaire om de essentie ervan weer te geven. Deze dimensie is echter niet uitsluitend joods-christelijk, want zij is universeel en het is zelfs zo dat vanaf deze plek diverse openbaringen de wereld in zijn gebracht. Met die openbaringen worden de religies en levensfilosofieën bedoeld, die in hun zuiverste oorsprong vanaf deze plek ontsproten zijn.

Deze openbaringen hebben altijd de kleurschakeringen aangenomen (dat wil zeggen: hebben de kwaliteiten van die stralen in zich opgenomen) die beantwoordden aan de evolutiefase van een bepaald tijdperk of bepaalde groepsziel. Op diverse momenten heeft God gesproken tegen de volkeren op aarde en zijn er vanuit deze dimensie (of hemel) zielen naar de aarde gestuurd om het Woord van God te verkondigen, te vertolken en te belichamen. Voor ieder tijdperk zijn er parels naar de aarde gebracht die de passende kleur hebben aangenomen voor die betreffende tijdgeest en waarin de stappen zijn ingelegd -als edelstenen- voor de terugkeer van de ziel naar de zuivere goddelijke staat waaruit zij voortgekomen is.

Nog altijd zijn deze paden bijzonder waardevol, en hoewel vele van deze edelstenen het voorwerp zijn geworden van pogingen tot vervalsing, zijn de meesters van vroeger in onze huidige tijd naar de aarde teruggekeerd om de zuivere stralende aard van deze openbaringen in de oorspronkelijke ere en glorie te herstellen.

ARABOTH, STARTPUNT VOOR DE SCHEPPING

Van deze ‘hemelsfeer’ een beschrijving geven, zou echter zinloos zijn -het is alleen mogelijk een reflectie te geven van de schoonheid en heiligheid van deze plek. Deze sfeer is meer vormloos dan gevormd en toch kan zij iedere vorm aannemen. Dat komt omdat zij een wereld is waar alle geschapen wezens uit voortkomen en van waaruit zij ook weer klaarstaan om terug te keren in God, om op te gaan in de Meest Stralende (the Ultimate or Supreme Being). In de joodse overlevering wordt deze sfeer overigens Araboth / Atzilut genoemd.

In Araboth verschijnen alle zielen in hun oorspronkelijke en meest zuivere vorm, als de schitterende goddelijke vonk aan het begin van hun kosmische reis. Door hierop af te stemmen, kan een ziel die op aarde in veel lagere frequenties moet zien te overleven, altijd de hoogste voeding die zij nodig heeft blijven ontvangen. Deze helpt haar om haar zuivere, goddelijke staat te behouden of te hervinden. Hier herkent zij zichzelf zowel in haar gemanifesteerde als ongemanifesteerde vorm.

Dit is tevens de sfeer van de Eerste Emanatie of Eerste Uitstraling, het startpunt voor de gehele Schepping. Hier worden het actieve en het inactieve voor het eerst van elkaar onderscheiden en vormen zij een dansend paar -los van elkaar, soms in elkaar opgaand en soms uit elkaar gaand. Maar altijd keren zij weer bij elkaar terug. Andere paren die gaan volgen (van elkaar onderscheiden gaan worden) zijn water en vuur, hemel en aarde, dag en nacht, mannelijk en vrouwelijk, licht en donker enzovoort. Bijzonder om op te merken is dat het Hebreeuwse woord voor hemel (shamajiem- klemtoon op de tweede lettergreep) bestaat uit de woorden esh -vuur/spiritueel licht- en majiem -water/subtiele substantie.

In deze dimensie bevindt zich ook de oorspronkelijke blauwdruk van de goddelijke mens – de Adam Kadmon. Deze oorspronkelijke, ongemanifesteerde mens is helder als kristal en kan alle schakeringen, kwaliteiten en kleuren van God aannemen en deze trapsgewijs per dimensie ‘omlaag’ manifesteren. We zien dit in onze tijd overigens ook op aarde gebeuren: steeds meer mensen zijn gereed om hun spirituele regenbooglichaam aan te nemen en daarmee alle kwaliteiten van God voor deze wereld in zich te verenigen en in balans te brengen en houden.

Wanneer ik me afstem op deze dimensie, zie ik ook regelmatig een zee van glas/ kristal. Dit glas/kristal is zo helder dat het álle kleuren van God kan aannemen, weerspiegelen en refracteren. En al die kleuren staan voor goddelijke kwaliteiten, die ten bate van de Schepping onderscheiden (dat wil zeggen: gekend) worden. In de Schepper zelf zijn ze één geheel, een eenheid. Vanaf de eerste (kristallen) emanatie zijn ze als de meest heldere, sprankelende, intense en ook zachte parelmoeren kleuren waar te nemen. In mijn huidige incarnatie heb ik een grote fascinatie voor helder glas, dat afwisselend gevuld wordt met mooie kleuren (zoals bloemen en kruiden). Een herinnering aan deze wereld die altijd verheffend voor mijn ziel werkt.

SANCTIFICATIE

In deze dimensie hoor ik ook gezang. Het lijkt het gezang van engelen, maar eigenlijk zijn het de klanken van ieder geschapen en ongeschapen wezen dat hier verschijnt, of het nou zojuist voortgekomen is uit de Meest Stralende of integendeel op het punt staat om terug in deze Supreme Being op te gaan. Het is een kreet, een zangtoon van vreugde en een ode en lofprijzing aan de Schepping (zie mijn vorige blog van 31 mei); het is een vreugdegezang dat opkomt en opgaat in een kosmische golf van licht en geluid. Iedere godsvonk is deel van deze jubelende stroom en volkomen één met de Geest van de Levende God die zelf onderdeel van deze kosmische vreugde is en deelheeft aan deze Schepping.

Van hieruit kunnen zielen terugkeren in de Schepper of een nieuwe taak in de geschapen werelden ‘eronder’ op zich nemen (bijvoorbeeld het Woord van God verbreiden en belichamen op aarde).

Alle zielen kunnen naar deze sfeer (hemel, dimensie) terugkeren na beëindiging van hun incarnatie of bestaansvorm elders in het universum. Wanneer zij echter door hun ervaringen in een lagere frequentie zijn gaan trillen, zullen zij het aangezicht van de Meest Stralende niet kunnen verdragen en ervoor kiezen om in de hieronder liggende dimensies (hemelen) te verblijven. Soms zal de ziel hier terugkeren voor voeding en inspiratie omdat een deel van haar essentie altijd in deze hoogste hemel is achtergebleven; wanneer zij dan klaar is voor haar ‘sanctificatie’ of heiliging zal zij opnieuw hier verschijnen.

Sanctificatie geschiedt niet doordat iets of iemand buiten onszelf ons sanctifieert of heiligt. Zij voltrekt zich voor de ziel doordat zij zélf deze sanctificatie wordt. Dit proces start zodra zij spontaan uit zichzelve al wat haar omringt begint te heiligen. Hiertoe wordt zij geïnspireerd door andere golven om haar heen, die deze sanctificatie ten gehore brengen (gemanifesteerd als engelen, of als het lied van de ruisende bomen of de zingende vogels bijvoorbeeld, maar ook ongemanifesteerd. Het is bovendien altijd de ziel zelf die dit met haar innerlijke oren begint te horen). Wie zich afstemt op deze sfeer kan deze lofprijzing voortdurend horen, want het is op grond van deze klanken dat de hele Schepping in stand en hoog wordt gehouden (lees mijn blog: ‘Het Lied van de Eenheid’. Hierin vind je ook de Hebreeuwse tekst van de Kedushah, het driewerf ‘heilig’ terug).

Door deze heiliging vindt een grote zuivering plaats, omdat zich hier ook het goddelijke vuur bevindt, waarmee alles gereinigd wordt. Alleen datgene wat tot zijn meest zuivere en pure staat (‘maagdelijkheid’) is teruggebracht is klaar om het aangezicht van de Meest Stralende te aanschouwen zonder hierdoor verteerd te worden. Vandaar ook het beeld van de vlammende en vurige Serafijnen met hun zes vleugelen en de zegewagen op wielen van vuur in de joods-christelijke traditie: deze zegewagen is de Troon van God in beweging, die uit één en al goddelijk vuurlicht bestaat. Van de Serafijnen wordt voorts gezegd dat zij een ieder die dagelijks de naam van hun Schepper heiligt, met hun bescherming en licht omringen.

Door zelf te heiligen wordt men de geheiligde, de sanctificatie.

Door zelf te zalven, wordt men de Gezalfde. De Serafijnen ondersteunen dit proces door alles weg te helpen branden wat jouw puurheid nog versluiert. Op die manier keer je terug tot je oorspronkelijke zuivere en stralende staat en word je klaargemaakt om het Messiaanse Licht in de andere werelden omlaag te brengen. Dit is ook de symboliek van de maagdelijkheid van Maria, die door haar puurheid dit Licht als Christuskind in de wereld kon baren.

In de tijd van Yeshua was de tijdgeest echter op zo’n punt, dat een externe belichamer, een voorbeelddrager, van dit Christuslicht nodig was om de mensheid het pad naar haar eigen sanctificatie te laten zien. De hoeveelheid Licht die naar de aarde gebracht moest worden om de mensen deze stap te helpen zetten, was zo groot en krachtig dat een aards lichaam dat niet in zijn eentje kon dragen (de energie van die tijd was niet hoogfrequent genoeg). De grote Christuskracht daalde op het moment van Yeshua’s offer voor de wereld in, en dat was zijn grote geschenk aan de mensheid (en het moment voor hem om terug naar huis te keren). Daarmee was een groot deel van zijn missie volbracht.

Nu leven we in een tijd waarin veel hoogontwikkelde zielen teruggekomen zijn naar de Aarde en de energieën zo hoog en krachtig zijn, dat we als collectief het Christuslicht helpen ankeren (dat is onze taak). Dit is een enorme transitietijd voor de aarde. Het is nu makkelijker geworden om ons op de hoogste sferen af te stemmen en dankbaar gebruik te maken van het goddelijke vuur om onze innerlijke en uiterlijke systemen te zuiveren. Wij zijn klaar of worden erop voorbereid om onze rollen van leraren, mystici, priesters en profeten op te pakken.

“And the Sanctuary was One” (Exodus 26:6).

Wij weten dat wij zelf dit heiligdom zijn of dienen te worden, deze eenheid in onszelf dienen te herstellen. De uiterlijke tempels, kerken en kathedralen hebben als voorbeeld gediend voor de heropbouw van onze innerlijke tempel, kerk of kathedraal (kijk maar naar de plattegrond van deze heiligdommen: in veel gevallen zijn ze een geometrische weergave van het menselijke lichaam). De tempel en het heiligdom bevinden zich in jou.

Wij dienen ook zelf onze eigen sanctificatie te worden in plaats van te wachten op heiliging van buitenaf (Sanctify Thyself)

In plaats van te wachten op een uiterlijke Verlosser dienen wij zelf onze eigen Verlosser te worden.

In plaats van een boodschap te verkondigen dienen wij eerst en vooral ook zelf deze Boodschap te worden.

Het is eveneens onze weg om niet een nieuwe openbaring naar de wereld te brengen, maar zelf deze Openbaring te worden.

Één belangrijk woord heb ik nog niet genoemd: de heilige communie. Door zoveel mogelijk deel te hebben aan de schepping, worden wij al het hierboven genoemde. Wij worden één met alles. Met de woorden die we spreken, de gedachten die wij uitzenden, de bloemen, bomen en planten die wij verzorgen, de voeding die wij eten, de lofprijzing die wij zingen, de dingen die wij doen enzovoort. Het is deze heilige communie, die we niet in een kerk maar gewoon in het dagelijkse leven ondergaan, die ons het dichtst bij de sfeer brengt die ik hierboven beschreven heb. Zij verbindt ons met de Grote Geest achter alles en doet als vanzelf het loflied op de Schepping in het binnenste van ons hart.

Dit wens ik jullie allen toe de komende tijd. Het is ook een mooie intentie om de zonnewende mee te verwelkomen en te vieren.

Wishing you a blessed solstice

***

Op de afbeelding zie je een vision board dat ik een maand geleden maakte in het kader van een opdracht binnen een vrouwengroep. Zeer duidelijk komt daarop naar voren dat de Tempel zich in onszelf bevindt, en dat wij zelf the Sanctuary zijn.

Verder: The Angel of the Birds (door František Dvořák (1910) & Maria visitatie (detail) door de gebroeders Limburg.