Zij, de Lemurische priesteres, weet het… (1)

Door Wytske Jónás, 24 februari 2017

Waren ze aanvankelijk nog met weinigen, tegenwoordig openen de Lemurische priesteressen van weleer massaal de poort naar de Oude Wereld en haar Wijsheid. Een verhaal en een getuigenis  die erom vragen in het hart ontvangen te worden. Dat wil zeggen in de meest heilige ruimte van ons wezen, daar waar we alle antwoorden vinden. De Lemurische priesteressen waren er sinds het begin der tijden, ze waren er zelfs voordat de mensen kwamen en lang voordat de Aarde ontstond. Een contradictio in terminis? Ja, voor het verstand dat in termen denkt. Maar niet voor het hart dat de wijsheid van de ziel volgt. De Lemurische priesteressen zijn terug op aarde en ronden nu een cyclus af. En bij dat afronden kunnen ze onze planeet geen grotere dienst bewijzen, dan haar bewoners te herinneren aan de ervaringen van deze Oude Wereld; ervaringen die ook diep in de ziel van andere aardebewoners liggen opgeslagen…

De Lemurische priesteres: meestal is zij een vrouw, maar zij kan ook zeer goed een man zijn. Een mannelijke priester ten tijde van Lemurië, of een man in dit huidige leven die in Lemurië een vrouw was. Waar het om gaat, is dat de Lemurische priesteres de herinneringen aan de Oude Wereld in zich draagt. Zij heeft geen boeken of leerscholen nodig om die (opnieuw) te leren, omdat de kennis en de wijsheid liggen opgeslagen in haar cellen, botten, organen, weefsels –kortom haar hele lichaam. Ooit stond zij in rechtstreekse verbinding met de ZonneLogos of Grote Centrale Zon, een kwaliteit waarvoor zij ten diepste gerespecteerd werd. Haar lichaam ving de stralen op van de Grote Zon en wanneer zij aangesloten was op deze krachtige generator, hoefde ze alleen maar zijn kracht en liefde via haar aanwezigheid door te geven.

De kracht, de liefde en het licht van de Grote Zon waren zo intens dat het belangrijk was om deze ‘onbevlekt’ door te geven, dat wil zeggen zonder vermenging met emoties en gedachten (intern of extern) die de trilling ervan konden veranderen. De priesteres ving ze in haar lichaam op en in het begin ging dit zuivere doorgeven moeiteloos. Ze stond daarvoor in het midden onder een grote, deels open koepel in de tempel die precies was afgesteld op de stralen van de Zon achter de zonnen. Volgens sommigen was dit de etherische zon achter de zon (net zoals wij allemaal een etherische blauwdruk hebben), volgens anderen was het Sirius. Hoe dan ook: het was voor de priesteres niet moeilijk om deze frequentie uit te dragen, omdat zij deel uitmaakte van haar blauwdruk, de ‘kraamkamer’ waar haar ziel vandaan kwam of –voor weer andere priesteressen- de tussenstop waar ze enige tijd in een niet-fysieke vorm had bestaan en geëxperimenteerd.

Het verhaal van de Lemurische priesteres:

“Het bewustzijn dat ik was, kwam in dit universum terecht. De aarde was nog niet helemaal gevormd. Het was een kolkende massa van gassen, dampen en had nog geen harde korst. Zij was nog niet bezield, althans niet in de mate zoals wij die nu kennen. Zij was gewoon bezig te ontstaan, net als andere planeten om haar heen. Het universum werd aangedreven door oerkrachten, je zou ze met het mooie Hebreeuwse woord de Elohim kunnen noemen- maar woorden bestonden er nog niet, wel tonen, trillingen en klanken.

Nu is het zo, dat bijna elke planeet wel een eigen bewustzijn heeft- of krijgt. Een goddelijke kracht die het bewustzijn van deze planeet draagt en bijeenhoudt. De goddelijke kracht die dat voor de aarde op zich zou nemen, bestond al. Zij wachtte tot het moment daar was, om Moeder Aarde zoals wij die nu kennen, te gaan belichamen. Er is een verschil tussen Gaia en Moeder Aarde. Moeder Aarde is een belichaming van Gaia. En zowel Gaia als Moeder Aarde zijn een belichaming van de Goddelijke Moeder. Er zijn maar weinigen die zich dat herinneren. Als Lemurische herinner ik me dit, en herken ik mijn soortgenoten in vrouwen, die in hun lichaam de Goddelijke Moeder ervaren als een Hemelgodin bezaaid met sterren, een energie die ouder is dan die van de planeet. Zeker wanneer zij daarbij voelen hoe deze godin en het goddelijke bewustzijn van de Aarde feitelijk één zijn.”

In een later stadium zou er echter interferentie optreden en het de priesteressen steeds minder goed lukken om de trilling vast te houden en zuiver door te geven. Die interferentie kwam van gedachten, gevoelens en emoties, maar ook van veranderingen in de omgeving waardoor de trilling begon te verlagen. Stonden de vrouwen vanwege hun puurheid aanvankelijk nog veelal terzijde van de ‘wereld der mensen’, later werden ze zelf ook steeds meer deze matrix binnengezogen. Velen verloren daarop hun vaardigheid om de lichtenergie onbevlekt door te geven. Dit wekte angst op bij veel priesteressen, angst om de goddelijke verbinding kwijt te raken en kopje onder te gaan in de wereld van de menselijke emoties. Naarstig zochten ze een manier om de zuivere trilling te blijven vasthouden, in rituelen en ceremonies, maar tevergeefs. Angst bleek de grootste aanjager te zijn van frequentiedaling en de tegenhanger van Liefde.

De Lemurische priesteres is zij die weet. Wat weet zij? Zij zal dat nooit zomaar prijsgeven, of hooguit met een steelse glimlach beetje bij beetje onthullen. Zij weet dat de kennis die zij te bieden heeft, alleen met een open hart ontvangen kan worden. Het is net als met haar seksualiteit, die een nimbus van liefde, schoonheid en een hartgevoelde verwelkoming verlangt om gedeeld te willen worden. De mysteriën die zij met zich meedraagt, kunnen niet met het verstand begrepen worden. Ze weet dat het de mensen aan het gniffelen maakt en misschien lachen ze er ook openlijk of heimelijk om, maar dat maakt haar helemaal niet uit. Misschien is het gegeven dat de meeste mensen erom zouden lachen, juist een bevestiging voor haar dat zij de Waarheid spreekt. Het rechtvaardigt immers haar reden om nu hier te zijn. Om de poort naar de wijsheid van de Oude Wereld opnieuw open te stellen, de Oude Wereld van vóór de val in het bewustzijn en het nederdalen van de sluier. O haar wijsheid is nog zo hard nodig. Zij zelf is nodig…

Het verhaal van de Lemurische priesteres:

“Ooit, toen er eenmaal leven mogelijk werd op de aarde, leefden er verschillende verschijningsvormen van energie in meer of minder verdichte mate vreedzaam met elkaar samen. Mythologische dieren als draken en eenhoorns, maar ook elementale wezens zoals de elven en de feeën bijvoorbeeld. Zij bestaan nog altijd. Zij waren en zijn innig met de aarde verbonden, omdat zij haar vanaf het begin hebben helpen vormen. En zorg hebben gedragen voor de flora en fauna, die op deze planeet een welkome thuishaven vonden. De aarde was bedoeld één groot levend experiment te worden in verschillende levensvormen. Een van die levensvormen zou de latere mens worden. Het was een heilig experiment vol liefde en vreugde. Geloof je dit niet? Weet dan, dat ik eens ook als één dezer feeën belichaamd was. Mijn lichaam en onderbewuste hebben de herinnering bewaard, en het is tijd dat ik haar deel. Het is tijd dat meer vrouwen dat doen, omdat dit één van onze zielscontracten met Gaia is. Wij zijn haar kinderen en zij is onze dochter.

De herinnering aan deze tijd leeft nog altijd voort in de mythologie van alle volkeren. Voordat onze werelden uit elkaar gingen, leefde iedereen in harmonie met elkaar op het grote continent Lemurië, dat een groot deel van de aarde besloeg. De continenten waren ook nog niet zo gescheiden als tegenwoordig het geval is. In die tijd leefde ik verschillende levens in het gebied dat nu bekend staat als Indonesië, Japan, China en Tibet. Voorwaar, ook daar zijn herinneringen aan onze eerste verschijningen bewaard gebleven. Wij waren luchtwezens en waterwezens. Meerminnen en feeën. Slangenvrouwen en shapeshifters. We konden inderdaad van vorm veranderen, hetgeen we ook geregeld deden toen onze wereld en die der mensen met elkaar in botsing kwamen. Als priesteres maakte ik deel uit van beide werelden. Ik dook steeds vaker de wereld van de mensen in. En daardoor raakte ik karmisch verbonden met de mensen. En mens worden betekent: meegaan in de verdichting van de materie. Gaan ervaren met aardse zintuigen en gaandeweg het vermogen verliezen door energie heen te kijken en met energie te spelen ‘just for fun’…

Gelukkig… zijn er nog de verhalen om ons te helpen herinneren. Elke cultuur heeft ze wel bewaard, de herinneringen aan deze Lemurische dimensie –ook al noemen ze dat misschien niet zo. De verhalen van de meerminnen, luchtnimfen, dakini’s, watergeesten, slangenwezens, draken en eenhoorns… Ik schrijf niet voor niets ‘dimensie’: Lemurië is een dimensie, opnieuw te bereiken in ons hart. Dat is waar al deze verhalen over gaan. In het geval van mijn zusters de feeën en dakini’s gaat het over het opnieuw toelaten van liefde en schoonheid in ons hart en in ons leven. Beauty is in the eye of the beholder. Deze schitterende wezens helpen mensen die op zoek zijn naar verlichting en verschijnen alleen aan diegenen die in hun ogen deze hulp waardig zijn. Verlichting is een permanente frequentie waarbij de individuele ervaring van dualiteit van het aardse leven niet alleen ontstegen, maar ook geïntegreerd is geraakt in de eenheid van het oorspronkelijke geheel. Het geheel is meer dan de som der delen. Als je dat wilt, vertel ik je binnenkort meer over de feeën, want ook daar is er ‘more than meets the eye.’”

Natuurlijk willen we dat wel, feeën zijn een van de meest intrigerende schepselen die er bestaan. Elke cultuur verhaalt wel van ze. Of ze nou als ‘skydancers’ of waterwezens gezien worden. Net als met de draken, is het perspectief op deze wezens in de loop van de eeuwen drastisch verschoven. Niet alleen heeft onze westerse cultuur ze naar het rijk der fabelen verwezen, ook is hun essentie grotendeels verdraaid onder invloed van het patriarchale en dichotome denken (waarbij lichaam en geest gescheiden werden). In een aantal culturen werden zij als vervaarlijke verleidsters geportretteerd en als sirenes die de mannen het onheil tegemoet lokten. De feeën hebben zich daarop teruggetrokken uit de wereld van de mensen. Of nagenoeg de meeste van hen. Een aantal heeft ervoor gekozen te blijven incarneren bij de mensen, omdat ze niet anders meer konden.

Het verhaal van de Lemurische priesteres:

“Dat had met hun harten te maken, ik kom daar later nog op terug. Nu zal ik je eerst vertellen over een groot verdriet, dat ik lange tijd in mijn ziel heb gedragen en ten dele onderdrukt heb. Het is een verdriet dat sommigen van jullie zullen herkennen en dat de meesters mij hebben geholpen in herinnering te brengen, toen ze mij onlangs weer in hun gelederen opnamen. Wat was ik blij en verrukt toen ze mij weer als één van hen aanvaardden. Mijn hart stuiterde van blijdschap en ik voelde me gezegend, beschermd en gekoesterd. Tot mij ineens een soort droefheid overviel, waar ik in eerste instantie niets van begreep. Want waarom was ik nou bedroefd? Ik moest toch blij zijn dat ik opnieuw door hen was aangenomen?

Tot ik het begreep. Het zeurende gevoel bleef aandringen en brak op een gegeven moment stilletjes door… natuurlijk was ik enerzijds blij, maar anderzijds ook verdrietig! Ik herinnerde me ineens weer, hoe mijn ziel lang geleden had samengewerkt met de meesters (vooral Saint-Germain en Serapis), zowel in Lemurië als Atlantis. We hadden gewerkt met de stralen en de vlammen, zowel op het aardse als het niet-aardse vlak. Maar ik was achtergebleven! Mijn ziel had een andere route ingeslagen, die van het heilige vrouwelijke en –zoals reeds voorzien werd- de onderdrukking daarvan. Ik zou de hele route afleggen, en ook had het mannelijke deel van mijn ziel inmiddels een karmische lading opgedaan in Atlantis.

Hoewel ik heel lang, vanaf het begin op aarde, mededrager van de vlammen en stralen was geweest, en de oude schatten had meegedragen, was het ‘besloten’ dat ik de gehele menselijke ervaring in verlaging van bewustzijn zou gaan doorlopen. Hoewel ik wist dat het een rechtvaardig besluit was, voelde ik me hevig in de steek gelaten. Echter, dit wilde ik niet toegeven. Tot een van de meesters mij onhoorbaar duidelijk maakte, dat het toch het beste was om dit wel te doen. Ik mocht het gevoel er laten zijn, en er dan gewoon steeds een laagje meer van loslaten. Het oude verdriet dat ineens weer naar boven kwam, mocht losgelaten worden.”

Kijk niet vreemd op wanneer een Lemurische begint over de meesters en over hen spreekt als waren het haar intieme vrienden. In zekere zin is dit ook zo! Zij heeft een bijzondere verbindingslijn met hen, en gelooft niet dat ze daar enige bemiddeling voor nodig heeft in de vorm van een kerk of een medium. Een Lemurische gaat af op energie. Daarom stoot ze in haar jongere jaren ook dikwijls haar neus als het gaat om relaties met mensen in wie ze uitsluitend het zielenlicht herkent (en dat herkent ze in de meeste mensen). Ze heeft er geen erg in dat iemands aardse persoonlijkheid soms volkomen incongruent kan zijn met de schoonheid van zijn of haar ziel. Door schade en schande heeft ze echter geleerd haar bevindingen voor zich te houden, totdat iemand zelf klaar is om het verhaal van zijn ziel te ontdekken.

-Wordt vervolgd-

Je Wilde Ware Zelf biedt diverse activiteiten aan in het kader van je ascentie & verlichtingsproces. Kijk snel of er iets voor jou bij zit:

Healingsessie ‘Soul Blessed by Grace’: laat oude energie en oud karma los en ga steeds meer een staat van genade/grace in… Klik hier:

Reading ‘Fountain of Grace’: werp licht op het pad van jouw ziel en ontvang een korte healing. Ideaal voor de kleinere beurs of om uit te proberen of dit bij je past… klik hier.

Ascentiecoaching of hypno- en regressietherapie. Bewandel het pad naar vreugde en vrijheid en ondersteun je eigen verlichtingsproces. Klik hier voor ascentiecoaching & hier voor hypno- en regressietherapie.

Zielsreis: de elegantste manier om het pad van je ziel via je eigen onderbewuste te ontdekken. Een cadeautje voor jezelf en een boost voor je ziel naar haar volgende level van soul blossoming! Klik hier.

Wytske Jónás is hypno-, regressie- en reïncarnatietherapeute en ascentiecoach (soul awakener) bij Je Wilde Ware Zelf (Leiden). In haar praktijk ligt het accent op ´soul illumination´ en zelfmeesterschap. Wie ondersteuning wenst op dit pad, blokkades wil oplossen uit dit of een vorig leven of meer zicht wil krijgen op het pad van zijn ziel, kan contact opnemen via contact. Tevens is het mogelijk om zielsreizen te boeken, waarbij je in trance verloren zielsdelen kunt terughalen en je verbinden met je oorsprong, multidimensionale lagen van je Ware Zelf en je ´levensmissie´. Voor veel sessies geldt, dat deze vergoed worden voor wie hiervoor aanvullend verzekerd is (informeer bij je eigen zorgverzekering of zij o.a. hypnotherapie dekken in de aanvullende verzekering).